روی سایت مجموعه دلنوشته‌‌های ناگفتنی‌ها | *TaKi* کاربر انجمن یک رمان

[nasi_ag]

***
می‌گوید: «ناگفتنی‌هایم را نمی‌دانم چه کنم.»
می‌گویم: «مگر چقدر ناگفتنی داری؟»
من را نگاه می‌کند و می‌گوید:
«زیاد نیستند؛ فقط سر موضوع کوچکی،
حرف دلم ماند!»
جالب است من که یک عمر، سخن از درد قلبم نزدم... .
آن وقت برای یک سخن کوچک دلش به درد آمد...!

 

[nasi_ag]

***
روبه‌روی دریا نشستم
و به جزر و مدش نگاه کردم؛
بالا...
پایین...
بالا...
پایین...!
آرام بود و کار خود را می‌کرد؛
امّا ناگاه خشمگین شد.
طوفانی به پا کرد؛ وحشتناک!
با خودم گفتم:
«عجب است دریا هم یک‌دفعه ناگفتنی‌هایش،
به او فشار ‌آوردند
و ظاهر آرامش را از بین می‌بردند...!»

 

[nasi_ag]

***
روبه‌روی آینه می‌ایستم؛
خنده‌م می‌گیرد؛
چه زیبا در اوج جوانی، یک دختر افسرده شده‌ام!
تقصیر زمانه نیست؛
بلکه...
تقصیر شخصیت‌های داستان زمانه‌ای است!
ای‌زمانه!
کاش، تفسیری برای شخصیت‌های رمانت بدهی؛
شاید...
با دانایی قبلی، جوان، دردناک، بیچاره نشد... .

 

[nasi_ag]

***
با خودم فکر می‌کنم: «آخرین باری که خندیدم چه زمان بود؟»
نیشخندی می‌زنم؛
مگر اطرافیانم اجازه خندیدن را هم به من دادند؟!

 

[nasi_ag]

***
خدایا، می‌دانی چرا این‌همه راه تا رسیدن به قلّه‌ی کوه آمدم؟!
نمی‌دانی؟!
باشد؛ می‌گویم.
آمدم تا صدایم را، در بین آن‌همه ناله‌ی واضح بشنوی!
خدایا!
به همان زمینی که آفریدی قسم...!
خسته‌ام.

 

[nasi_ag]

***
سخت است؛ اما می‌خواهم بگویم:
سال‌های زیادی است که بغضی، بیخ گلویم مانده و
مانند یک غده، راه گلویم را بسته‌است.
دلم هوای گریه کرده!
آری! دلم هوای گریه کرده‌است؛
اما...
اشک‌هایم، خود را سفت نگه‌داشته‌اند که مبادا ریزششان، راز دلم را فاش کند... .

 

[nasi_ag]

***
به دلم می‌گویم:
«رازی که در خود جای دادی را، فاش کن.»
لبخند تلخی می‌زند و می‌گوید:
«برخی حرف‌ها، تا آخر، جزءِ ناگفتنی‌ها می‌مانند...!»

 

[nasi_ag]

***
می‌گویم: «قلبم! سختت نیست این‌همه ناگفتنی داری؟!»
پاسخ می‌دهد: «مگر درد دلت را احساس نمی‌کنی؟!»
و می‌گویم: «می‌دانی چیست...!
آن‌قدر درد دارم که نمی‌دانم، کدامین، برای کدام بدبختی‌ام است... .»

 

[nasi_ag]

***
گفت: «برای پیر شدن زود نبود؟»
گفتم: «پیر شدن که زمان نمی‌خواهد...!»
با تعجب نگاهم کرد؛ لبخندی زدم و گفتم:
«پیر شدن‌ دلیلی است برای داشتن اطرافیانت... .»

 

[nasi_ag]

***
بی‌صدا هق می‌زنم؛
نه برای آن‌که غرورم له نشود؛ نه!
بلکه...
نمی‌خواهم مزاحم آرامش اطرافیانم شوم... .