روی سایت مجموعه دلنوشته‌های افکارِ بی‌‌خانمان | ماه راد کاربر انجمن یک رمان

[Mahsa_rad]

به نام خدا؛ آفریننده‌ی غم.
نام مجموعه: افکار بی‌خانمان
نام نویسنده: ماه راد
ویراستار: بیتا شایان
تگ: محبوب
مقدمه:
شب که می‌شود،
حجمی از افکار بی‌خانه به سراغم می‌آیند
تا مرا از خود بی‌خود کنند!
من امّا،
به آرامی در کنج لحاف و اشکم مخفی شده،
می‌اندیشم تا لانه‌ای
برای اذهان و افکارم بسازم؛
آخر این بی‌خانمانی مرا آتش زده
و خاکستر خواهد کرد... .
​

 

[GHAZAL NAROUEI]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Mahsa_rad]

***
خانه خرابم کردند...!
افکارم را می‌گویم؛
افکاری که وقتی می‌بینند
ساعت از بامداد گذشته،
به سراغم می‌آیند!
آن هم با هزاران درد... .
با هزار درد و رنج و یادآوری می‌آیند؛
تا می‌آیم آن‌ها را از خود دور کنم،
دیگر دیر می‌شود و من،
غرق شده در اعماق افکار بی‌خانمانم،
زجه‌هایم را از سر می‌گیرم... .​

 

[Mahsa_rad]

***
چه خوب می‌توانند
مرا از آرامش بیرون بکشند!
آن افکار که از هر گوشه‌ی ذهنم
به یک‌دیگر متصل می‌شوند؛
مرا روزبه‌روز...
لحظه‌به‌لحظه...
پریشان‌تر می‌کنند!
خواب و خوراک ندارم،
از دست افکار بی‌خانمانم که گویی
قرار نیست مرا بی‌خیال شوند!​

 

[Mahsa_rad]

***
ساعات زیادی را صرف کرده‌ام...
برای این‌که بدانم اعتیاد چیست؟
و چرا گریبان‌گیر من شده‌ است؟!
خانواده‌ای که فقط زندگی می‌کردند؛
الآن دچار بیماری و اعتیادی شده‌اند
که تماماً افکارشان را برهم زده!
اِی افکار بی‌خانمان...
در این ویران‌خانه،
شما دیگر چرا؟!
نشات گرفتن بی‌خانمانی آن‌ها...
مدیون همین «اعتیاد» است.​

 

[Mahsa_rad]

***
در کار این مخلوقات جهان،
وا مانده‌ام...!
این‌ همه شئ و جان و جسم زیبا؛
فقط گاهی...
میان آن زیبایی‌ها،
می‌بینم افراد بی‌خانمان را!
افرادی که از درد اعتیاد
و شکست عشق و خانواده،
همانند افکار من بی‌خانمان شده‌اند... .
بی‌خانمانی سخت است؛
امّا نه به سختیه بی‌خانمانی فردی... .​

 

[Mahsa_rad]

***
چگونه این درد مبهم را،
حمل کنم؟!
تا کِی قرار است
دست به دامن این و آن شوم؟!
برای چه...؟
فقط برای ترک او... .
برای سلامت جسم،
روان و روح او!
حقش نبود؛
این‌گونه درگیر شود!
درگیر اعتیادی که معلوم نیست
از کجا گریبان‌گیرمان کرده
و خانه‌ی‌مان را،
خراب...!
ظلم شده است در حق‌مان!​

 

[Mahsa_rad]

***
آه،
این بی‌خانمانی عذابم می‌دهد!
هم‌چون کودکی خردسال،
به‌دنبال مادر و شیری برای خوردن،
در کوچه پس‌کوچه‌های افکارم می‌دَوم!
داد می‌زنم:
- کسی نیست نجاتم دهد؟! ​

 

[Mahsa_rad]

***
عذابم نده!
دق کرده‌ام من،
در این مجمع سختی‌ها و می‌سوزم،
در این هیزم تلنبار شده و پر از آتش!
تأسف می‌خورند...
به حال بی‌حال من!
خسته‌ام...
از این حال بی‌حال...!​

 

[Mahsa_rad]

***
بی‌خانمان شده‌ام...
آن‌قدر که دلم می‌خواهد
در یک گوشه‌ی ذهنم پارکی پیدا کنم
و همان‌طور که روی نیمکتش دراز می‌کشم،
داد بکشم:
من بی‌خانمانم!
من افکارم،
خودم و روحم بی‌خانمان است؛
چه می‌شود اگر مرا باخانمانم کنید؟​