مجموعه دلنوشته‌های "دردها بیدارند" | Mahi کاربر انجمن یک رمان

[NEGIN BARZAN~]

توی دویِ مارتون، همیشه می‌دویند تا به خط پایان رسند و پس از آن، خوشحال از بردشان می‌شوند!
ما می‌دویم تا از شر دردهایمان خلاص شویم!
می‌دانی... ؟
دنیا همان دویِ مارتونی است که کارش دَواندن ماست!

 

[NEGIN BARZAN~]

می‌گویند:
- ماه پشت ابر نمی‌ماند!
اما ماه من سال‌هاست پشت ابرهای تیره پنهان شده است!
ابرهایی از جنس زخم زبان‌هایی که هیچ‌گاه پایان نمیابد!
ابرهایی از جنس بغض کهنه بیخ گلو!
ابرهایی از جنس نیش و کنایه‌ها!
ابرهایی از جنس دردها!
دردهایی بیدار... دردهایی همیشه بیدار... .

 

[NEGIN BARZAN~]

باران بند می‌آید... .
ابرهای سیه، جای خود را به رنگین‌کمان می‌دهند... .
شب تمام می‌شود و روز جایگذینش... .
ماه می‌رود و جایش را خورشید می‌گیرد... .
اما تنها یک نفر است که هیچ از این گذر زمان‌ها نمی‌فهمد!
گویی در خلاء دردها، زندانی شده است... .

 

[NEGIN BARZAN~]

می‌مانند... .
خاطرات کهنه‌ات جلوی دیدگانم!
می‌مانند... .
آن روزگار و لبخندهای شیطنت‌وارت!
می‌مانند... .
عشق میان هرجمله‌ات!
و می‌مانند... .
دردهای بیداری که هرصبح، سرباز می‌کنند... !

 

[NEGIN BARZAN~]

سبزِ سبز است، آن چشم‌ها
سرخِ سرخ است، آن لبخندها
گرمِ گرم است، آن لحظات
دوست داشتنیِ دوست داشتنی‌ست، آن عشق‌ها... .
سیاهِ سیاه است، این روزها
اشک و اشک است، این بغض‌ها
سردِ سرد است، این لحظات
بدِ بد است، این دردها... .

 

[NEGIN BARZAN~]

سردی تو از من
اخم‌های من از تو
دردهای ما از هم
بغض‌های ما از هم
اشک‌های ما از هم
تلخی‌های ما از هم
سختیِ روزگار سیاه ما از هم... .

 

[NEGIN BARZAN~]

می‌گویند: دردها بیشتر در حافظه‌یمان می‌مانند.
این روزها سعی می‌کنم خودم را به فراموشی زنم، شاید یادم رود چه دردهایی را متحمل شده‌ام!
شاید یادم رود دردهایم قرار است هرروز سرباز کنند!
شاید یادم رود دردهایم همیشه بیدارند!
شاید یادم رود این‌گونه، که روزی در زندگی‌ام درد را با جسم و روحم تحمل کرده‌ام!
دردها در حافظه‌ی بلند مدت جا خوش می‌کنند، اما خود را مجبور به فراموشی ابدی می‌کنم تا بغضم را خاموش سازم!

 

[NEGIN BARZAN~]

جلوی دلم علامت «ورود ممنوع» را گذاشته‌ام
تا اگر روزی باز آمد، جلویش را بگیرد
بایستد و اشاره کند، «این‌جا محل درد است، شما حق ورود را ندارید!»

 

[NEGIN BARZAN~]

می‌نویسم... .
از روزهای قبل از تو... .
از دوران بی‌تو... .
از شادی‌های پیش از تو... .
و حال که تو نیستی... .
و حال که دردها را برایم به جای گذاشته‌ای... .
و حال که یک چشمم خون است و دیگری اشک... .
می‌خواهم باز بنویسم... .
بنویسم که... .
«این‌جا آغاز بازی‌ست... .
بازیِ ما شروع شد... .
پایان دنیا دور است... .
مراقب غرورت باش... .
نقطه... .
سرخط... !»

 

[NEGIN BARZAN~]

دردهایت را از دید دیگران پنهان کن؛
زیرا تا چشمشان به دردهای روی قلبت اُفتد،
جوری نمک بر زخم‌هایت می‌شوند
که حتی روحت خبردار نشود!
دردهایت را همان‌جا نگه‌دار... .
سر باز می‌کند اگر بر زبان آوری!
اسید می‌شوند بر زخم‌هایت،
طوری که حتی بیش از پیش بسوزی!