کامل شده مجموعه دلنوشته‌های کاش بود! | bahareh.s کاربر انجمن یک رمان

[bahareh.s]

***
کاش بودی...
کاش بودی تا کنار تو، روز را شب می‌کردم
باز و باز و باز دوستت دارم را
در گوشت مانند زمزمه‌ی باد تکرار می‌کردم!

 

[bahareh.s]

***
کاش بود...
آن‌قدر که حتی دیگر جایی برای بودن من، نمی‌ماند!

 

[bahareh.s]

***
کاش بود...
شاید تقصیر من بود!
اگر می‌گفتم نرو، شاید
نمی‌رفتی که این کاش‌ها
در دلم مانند نهالی جوانه
کنند!

 

[bahareh.s]

***
سکوتی در میان مه شب
میان آزادی پرندگانی که در
قفسی به نام آسمان گیر افتاده‌اند
و منی که انگار آزادانه، این‌جا را برای
خودم از انفرادی تنگ‌تر کردم!

 

[bahareh.s]

***
ای کاش بود...
تا تمام حرف‌های نگفته‌ام
را به او می‌گفتم...
تا به او تمام احساساتم را می‌گفتم
تنفری که، تمام مرا گرفته را باز می‌کردم
کاش بود... تا جواب تمام نبودنش را
به من می‌داد!

 

[bahareh.s]

***
ای کاش...
می‌شد ماندن را حک کرد بر پیشانی‌ات
ای کاش، می‌ماندی؛
ای کاش، هیچ‌وقت چیزی به نام رفتن
وجود نداشت!

 

[bahareh.s]

***
ای کاش بود...
ای کاش، واقعی بود
در نگاهم او را صید می‌کنم
از این‌که با یاد تو زنده‌ام احساس بدی دارم
از این‌که هنوز تو هستی در وجودم احساس مزخرفی دارم
می‌خواهم نباشی... می‌خواهم نباشم... ای کاش هیچ‌کدام از
ما اصلاً نبودیم.

 

[bahareh.s]

***
کاش بود...
تا گرمای دستانش، لبخندهایش، بوی آغوشش و اخم‌هایش نصیب هیچ ‌کسی
جز من نمی‌شد!
ای کاش... .

 

[bahareh.s]

***
ای کاش...
بود!
این تمام تمام تمام حرفی‌ست که اگر نگویم می‌پوسم و
اگر بگویم طرد می‌شوم!
این تمام وجود من است؛ دردناک و پر از نبود...
و وجود تو پر از حس بودن است!
ای کاش بود تا این ای کاش‌ها در گلویم مانند بغض از چشم‌هایم فرو نمی‌ریخت.

 

[bahareh.s]

***
ای کاش بود...
تا حس بودن دوباره برای من از زبان خودش
معنی شود... به دنبال او هستم نه این‌که نباشد
هست، اما مال من نه!