مجموعه دلنوشته‌های مرز شکسته | ف.زینلی کاربر انجمن یک رمان

[پرینز]

می‌دانستم برایم فرق دارد
و
همین فرق داشتن
باعث
شکستن دیوارهای
من شد.​

 

[پرینز]

امروز به دستانش نگاه کردم
از من پرسید:«دستانم چه دارند که نگاه می‌کنی؟»
به او گفتم:«می خواهم بدانم قدرت دستانت از چیست؟»
با تعجب نگاهم کرد که ادامه دادم:
«دیوارهای قلبم را با همین دستان نابود کردی.»​

 

[پرینز]

با تعجب گفت:«ولی من هیچ چیز ندارم»
من با لبخند نگاهش کردم و گفتم:
«با همه کسانی که دیدم فرق داری و این سلاح توست.»​

 

[پرینز]

با بهت به من نگاه کرد و گفت:
«من هیچ چیزه ویژه ای ندارم»
لبخندم پررنگ‌تر شد و گفتم:
«گاهی سادگی خود نشان ویژه بودن است»​

 

[پرینز]

با صدای رعد و برق به آسمان نگاه کردم
و همان لحظه قطره‌ای روی گونه‌ام نشست
رو به او گفتم:
«باران ساده است ولی برای هرکس می تواند خاص شود»​

 

[پرینز]

نیمه شب است ولی خواب از چشمان من فراری است
چون میان جدالی در
میان عقل و قلب مانده‌ام
که می تواند مرا نجات دهد؟​

 

[پرینز]

من مانده‌ام و مرزی شکسته
و عقلی که به بازسازی این مرز فرمان می‌دهد
و دلی که نابودی کامل این مرز را می خواهد​

 

[پرینز]

دل می خواهد که این فرمانروای تنها
ملکه‌ای اختیار کند
و در کنار او
آرامش گیرد.​

 

[پرینز]

عقل گوید که اینها همه مانند هم هستند
این ملکه جز آشوب و فتنه هیچ ندارد
و آرامش نیز ندارد.​

 

[پرینز]

تو در دامی که قبلا افتادی باز هم خواهی افتاد
دل سرسخت می ایستد و گوید:
«این ملکه فرق دارد و باید امتحان کرد»​