مجموعه دلنوشته‌های ترانه‌ اردیبهشت | زهرا صالحی (تابان) کاربر انجمن یک رمان

[Taban_Art]

نگاهِ تو برایم،
به بند می‌کشد تمام نگرانی‌های باقی مانده را... .
و بیرون می‌آورد،
دلشوره‌های قبل و بعد از هر دیدار را... .
نگاهم که می‌کنی، آرام می‌شوم، محتاج می‌شوم
آن‌قدر غرق تو می‌شوم که همان‌جا
می‌میرم!
می‌میرم!
می‌میرم!

 

[Taban_Art]

عزیزِ جانم!
ترانه‌ی اردیبهشتِ من
ای کاش بدانی
تنها دوست داشتنِ من کافی نیست!
تو نیز باید بخواهی‌ام
نَ فقط در حرف
نَ فقط درون صحبت‌های عاشقانه‌ای که به زبان می‌آوری!
نَ فقط در دوستت دارم‌هایت
نَ فقط در خانمم گفتنت
دوست داشتنِ زبانی کافی نیست!
من برایِ بقای این حسِ ناب،
دست‌هایت را کم دارم. خودت را کم دارم.
نمی‌دانم
شاید نیز قلبت را... .

 

[Taban_Art]

برایِ منِ عاشق،
فقط حالِ تو مهم است.
حتی اگر تمامی مردم شهر در حالِ مرگ باشند... .
حتی اگر کرونا تمام نشود... .
حتی اگد خودم نیز دیگر نفس نکشم،
برایِ من جوان مرگ نیز،
فقط حالِ تو مهم است... .

 

[Taban_Art]

اردیبهشت دارد ورق می‌خورد هنوز... .
دلم نمی‌خواهد به آخرش برسم.
دلم می‌خواد اوراق هم‌چنان کندِ کند رد شوند.
آن‌قدر کند، که با هر بار گذر، آرام با دو دست کوچکم، صورتت را قاب بگیرم و بر دیدگانِ پر فروغت، بوسه‌ی مهر بنشانم... .

 

[Taban_Art]

دل بستن به تو،
مانند فوت کردنِ قاصدکی بر دستِ باد،
هم لمس کردنی‌ست، هم خواستنی!
درست مانندِ دستانت،
درست مانند چشمانت،
و لب‌هایت، وقتی به گل لبخند، آراسته می‌شوند... .

 

[Taban_Art]

دلِ تو در پیِ من تنگ نشود، ای کاش من
حوضی بودم و تو ماهی در آغوشم

 

[Taban_Art]

گفت:
امروز آخرین روزیست که مرا خواهی دید
فردا چه میکنی؟؟
گفتم:
بی تو فردایی ندارم... .

 

[Taban_Art]

در هیمن حوالی،
در خلوتِ اطرافِ منِ گم‌شده در زندگی،
صدایی آشنا می‌شنود گوش‌های یخ‌ بسته‌ام... .
گوش‌هایی که در انتظارند تا تو بیایی و بازتابِ صدایت،
باری دیگر بیداران کند!
صدایِ گوش‌نوازی که هر روز نوازش‌شان می‌کند، گویی صدایِ پایل توست... .
از همان خیابانی که رفتی، از همان‌جا نیز با خواهی آمد،
مگر نه؟!
اصلاً به خیالم اردیبهشت دارد با این صدا، برای ضیافتِ آمدنت پای‌کوبی می‌کند!
دیریست این نغمه فکر و ذکرم را به کلی گرفته؛ محوش گشته‌ام.
آری! این ترانه‌ی خواستنی، ترانه‌ی اردیبهشت برای یمن حضورت است.
آری! تو پس از پایانِ آن خواهی رسید و همراه طنین صدایت که بسیار زیباتر است، مرا در آغوش خواهی گرفت.

 

[Taban_Art]

بارانِ اردیبهشت، بارانِ دیگری‌ست!
شاید تو درک نکنی که چه می‌گویم اما
موجِ موهایت در اردیلهشت زیر باران، دلبرانه‌تر خیس می‌شود و فِر می‌خورد دور انگشتانِ ظریف و زنانه‌ام... .
برای من، موجِ موهایِ تو،
خواستنی‌ترین ارمغان است از بارانِ بی‌قرارِ اردیبهشت... .

 

[Taban_Art]

می‌آیم بیرون.
اطرافم را نگاه می‌کنم تا تو را بیابم.
تو در همه جا حضور داری؛ پایِ آن درختِ خرمالویِ رسیده، پای چراغ راهنمایی رانندگی، پایِ نیمکتل چوبیِ پیاده‌رو، کنارِ گنجشکِ کوچک زیبا و رنگی‌رنگی... .
اگر به من باشد، تو را درون همه چیز جستجو می‌کنم.
اما...اما جایی وجود دادد که تو را در آن‌جا،
هر چقدر هم که ازت دور باشم،
به داحتی لمس می‌کنم.
چشمانم، قلبم و عطر دستانم که دیری‌ست به دستت آغشته شده... .