مشاعره مشاعره با اشعار خاقانی

[m.sina]

مانم به تو و به من نمانی
آن سایه منم که خاک خاکم!

ما آستین ناز تو از دست کی دهیم
چون دامن نیاز به دست تو داده‌ایم

تا هم‌قدم شدیم سگ پاسبانت را
از فرق فرقدین قدم برنهاده‌ایم

 

[فلورا.]

ما آستین ناز تو از دست کی دهیم
چون دامن نیاز به دست تو داده‌ایم

تا هم‌قدم شدیم سگ پاسبانت را
از فرق فرقدین قدم برنهاده‌ایم

من که باشم که در وجود نیم
تا در این دور کم حزین باشم
یا به صد سال پیش ازین بودم
یا به صد سال بعد ازین باشم!

 

[m.sina]

من که باشم که در وجود نیم
تا در این دور کم حزین باشم
یا به صد سال پیش ازین بودم
یا به صد سال بعد ازین باشم!

مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست
گمره شده بود، رهنمائی می‌جست

مانندهٔ آن مرد ختائی که به بلخ
برکرد چراغ و آشنائی می‌جست

 

[فلورا.]

مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست
گمره شده بود، رهنمائی می‌جست

مانندهٔ آن مرد ختائی که به بلخ
برکرد چراغ و آشنائی می‌جست

تا جهان است از جهان اهل وفائی برنخاست
نیک عهدی برنیامد، آشنائی برنخاست
گوئی اندر کشور ما بر نمی‌خیزد وفا
یا خود اندر هفت کشور هیچ جائی برنخاست!

 

[m.sina]

تا جهان است از جهان اهل وفائی برنخاست
نیک عهدی برنیامد، آشنائی برنخاست
گوئی اندر کشور ما بر نمی‌خیزد وفا
یا خود اندر هفت کشور هیچ جائی برنخاست!

تو چه دانی که من از وفا چه نمودم به جای تو
علم الله که جان من چه کشید از جفای تو

گذری کن به کوی من، نظری کن به سوی من
بنگر تا به روی من چه رسید از برای تو

 

[فلورا.]

تو چه دانی که من از وفا چه نمودم به جای تو
علم الله که جان من چه کشید از جفای تو

گذری کن به کوی من، نظری کن به سوی من
بنگر تا به روی من چه رسید از برای تو

وصل تو را به جان و دل می‌خرم و نمی‌دهی

بیش مکن مضایقه زانکه رسید مشتری

 

[m.sina]

وصل تو را به جان و دل می‌خرم و نمی‌دهی

بیش مکن مضایقه زانکه رسید مشتری

یارب آن خال بر آن لب چه خوش است
بر هلالش نقط از شب چه خوش است

دهنش حلقهٔ تنگ زره است
نقطه بر حلقهٔ مرکب چه خوش است

 

[فلورا.]

یارب آن خال بر آن لب چه خوش است
بر هلالش نقط از شب چه خوش است

دهنش حلقهٔ تنگ زره است
نقطه بر حلقهٔ مرکب چه خوش است

تب دوشین در آن بت چون اثر کرد
مرا فرمود و هم در شب خبر کرد
برفتم دست و لب خایان که یارب
چه تب بود اینکه در جانان اثر کرد

 

[m.sina]

تب دوشین در آن بت چون اثر کرد
مرا فرمود و هم در شب خبر کرد
برفتم دست و لب خایان که یارب
چه تب بود اینکه در جانان اثر کرد

در عشق تو عافیت حرام است
آن را که نه عشق پخت خام است

کس را ز تو هیچ حاصلی نیست
جز نیستیی که بر دوام است

 

[فلورا.]

در عشق تو عافیت حرام است
آن را که نه عشق پخت خام است

کس را ز تو هیچ حاصلی نیست
جز نیستیی که بر دوام است

تو را نازی است اندر سر که عالم بر نمی‌تابد
مرا دردی است اندر دل که مرهم بر نمی‌تابد!