کامل شده مجموعه اشعار وادی دل | دیاناس کاربر انجمن یك رمان

[Kalŏn]

***
تاکِ روی کَله‌ات گویی زمین مستوی‌ست
دلربایی و کمی هم فتنه در دل می‌کنی


​

 

[Kalŏn]

***
زشت است که آدم وسط خانه و یک شهر
با یاد کسی ناله کند، ارزه بخواهد

​

 

[Kalŏn]

***
آدمی خاک و گِل است و جان او بی ارزش است
اشتباه است انتظار عشق از مشتی غبار

پ‌ن‌: غبار در این‌جا اشاره به خلقت انسان از خاک داره
و خاک در شعر ناچیز و کم‌ ارزش بیان شده.​

 

[Kalŏn]

***
کودکم، بی‌اختیار عقل و دلم را باختم
حقه‌ات طناز بود، من رودکی سمت ق*م*ا*ر

پ‌ن: رود به معنای کودک و ق*م*ا*ر در این‌جا به بازی معنا شده.​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Kalŏn]

***
کاش عشقت این چنین آوار جان من نبود
ملهمی بودی و ایضاً مهربانی داشتی​

 

[Kalŏn]

***
حست آن آب روانیست که چون گام بدید
زرد و بی عاطفه و خشک ز جانم بگریخت

​

 

[Kalŏn]

دلی دارم برای تو، پر از حیرانی و گیجی

منِ بوغاءِ سرگشته سری سوی غم انگیزی​

 

[Kalŏn]

***
دمی دمان و بی انصاف، دمی شیدا و عاشق کش
منِ سرگشته و حیران به دور خویش می‌چرخم ​

 

[Kalŏn]

***
کودکی رند و پی عشق دلم بودم و بس
بی‌مبالات و کمی سخت زِ من بگذشتی ​

 

[Kalŏn]

***
عینکی از روی وجهت افت و رنگی رخ نمود
مرحبا! بیت المقدس را تو رسوا کرده‌ای​