شاعرانه مجموعه اشعار انزوای شیدایی | دیاناس شاعر انجمن یک رمان

[ماهی قرمز؛]

مرا می‌بینی و کاری ز دستت برنمی‌آید
هلاکم می‌کنی از عشق و آهم درنمی‌آید​

 

[ماهی قرمز؛]

من چنان سخت دلم بود که عاشق نشوم
توی زیبای پری‌زاد تمامم بردی​

 

[ماهی قرمز؛]

نذر کردم که بمانی و دلم گرم شود
شاید این خواست خدا بود که تنم سرد شود​

 

[ماهی قرمز؛]

نگرانم که بدانی تو خودِ جان شده‌ای
من همان لوتِ خزانم، تو باران شده‌ای​

 

[ماهی قرمز؛]

گفتمت آقا بمان در کلبه‌ی احزان من
روی گرداندی و گفتی او دلم را برده است​

 

[ماهی قرمز؛]

هزار عاشق و دلداده بیامد اثرش هر شب
و من گیج نگاهی و خرابات صدایی​

 

[ماهی قرمز؛]

دیدمت گویی دلت شوق پریدن داشت
هیهات از این قلبم، خود ذوقِ خمیدن داشت​

 

[ماهی قرمز؛]

دلم گیر دلت مانده و من قدری پشیمانم
به دل اما نگیر جانم، به مولا دوستَت دارم​

 

[ماهی قرمز؛]

صدایت صور اسرافیل و من آن مرده‌ی بی‌جان
شنیدم آن نوای آسمانی را و خود ترکِ زمین کردم​

 

[ماهی قرمز؛]

ای صبا حرفم نمی‌خواهم رسانی گوش او
این مره قلبش به جانم آر و بی‌پندی برو​