عقیق دوگانه شعرکده: BPY مجموعه اشعار در شهر دل غم می‌تپد | محدثه رستگار کاربر انجمن یک رمان

[AROHI]

من جای خالی تو را به هیچ همدم ندهم
من به کوله‌بار مسرت ذره‌ای از این غم ندهم
به قول حضرت مولانا که با سوز به معشوق می‌‌گفت:
«من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم»

​

 

[AROHI]

جان سپردم در غمت و این دل را دگر صبر نمی‌آید
آه که مرا تابی در برابر این جبر نمی‌آید
«تو را با غیر می‌بینم صدایم در نمی‌آید
دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید»
​

 

[AROHI]

این چه ریش بود که تو نهادی به قلب ما
دوباره با خون گریستن رساندم دوش را به انتها
بار دست توست تا بشکفند در وجودم جوانه‌ها
اما تو نمی‌آیی و ز دوری‌ات با سوز و اندوه می‌زنم من چنگ‌‌ها
​

 

[AROHI]

تو مرا به عشقی دیگر فروختی و من اما دعایت کردم
مرا از یاد بردی و من در واژه‌های شعرهایم صدایت کردم
گفتی عشق را ثابت کن و من آنجا که قلبت است رهایت کردم
ولی هرشب که چشم بستم، باز کنج قلبم پیدایت کردم

​

 

[AROHI]

دل من ز هر باد و طوفانی استوار ماند و خود را نباخت
درد عشق تو اما یک شبه ز شهر دل ویرانه ساخت
به لطف خنجر تیزت، حالا من از سایه خود هم وحشت دارم
بی‌وفا افسوس که بهای گناه تو را روح و جان بی‌گناهم پرداخت​

 

[AROHI]

فهمیدم در دنیا آرزویت اگر عشق باشد، وصالی ندارد
قلبم چون پروانه‌ در این آتش سوخت و دگر برای پرواز بالی ندارد
چه تلخ است که رسیدنم به تو، حتی ذره‌‌ای احتمالی ندارد
بازهم اما بیچاره قلبم جز تصویر چشمان قاتل خویش خیالی ندارد​

 

[AROHI]

چه می‌دانستم که یک روز ساکن قلب این عابر دربه‌در می‌شوی
مرا دچار می‌کنی و خود برای فرزند زن دیگری پدر می‌شوی
چه می‌دانستم اقبال من تا ابد خون گریستن است
آه درست می‌گفتند که عاشق شوی، خون به جگر می‌شوی!​

 

[AROHI]

دستان تو گنجینه‌ای بود که من از آن محروم ماندم
به دیدن تو در کنار دیگری تا ابد محکوم ماندم
عجب قانون بی‌رحمانه‌ای دارد این دنیا
معنای بودنم ز من گرفته شد و بی‌او سال‌هاست که بی‌مفهوم ماندم​

 

[AROHI]

وصال هرچه که دوست بداری، تا ابد برایت یک قصه می‌شود
جای خالی اویی که نیست، همیشه در گلویت غصه می‌شود
وقتی که تو اسیر لحظه‌ها می‌مانی بدون جان و قلب خویشتن
پایان داستانت در یک شب خلاصه می‌شود​

 

[AROHI]

آرزویم تو بودی که نشد و نشد و نشد که بمانی
نماندی که هر شب در گوش قلبم نجوای عاشقانه بخوانی
رفتی و ندیدی که بعد تو چه بر بیچاره دلم گذشت هردم
مانده‌ام در تردید که ندانستی یا خود نخواستی که بدانی؟ ​