اشعار در حال ویرایش مجموعه اشعار در شهر دل غم می‌تپد | محدثه رستگار کاربر انجمن یک رمان

[AROOS MORDE]

من جای خالی تو را به هیچ همدم ندهم
من به کوله‌بار مسرت ذره‌ای از این غم ندهم
به قول حضرت مولانا که با سوز به معشوق می‌‌گفت:
«من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم»

​

 

[AROOS MORDE]

جان سپردم در غمت و این قلب را دگر صبر نمی‌آید
آه که مرا تابی در برابر این جبر نمی‌آید
«تو را با غیر می‌بینم صدایم در نمی‌آید
دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید»
​

 

[AROOS MORDE]

این چه ریش بود که تو نهادی به قلب ما
دوباره با خون گریستن رساندم دوش را به انتها
بار دست توست تا بشکفند در وجودم جوانه‌ها
اما تو نمی‌آیی و ز دوری‌ات با سوز و اندوه می‌زنم چنگ‌‌ها
​

---

ریش: زخم.
دوش: شب.
بار: اجازه.
چنگ: نوعی نُت موسیقی.
​

 

[AROOS MORDE]

تو مرا به یاری دیگر فروختی و من اما دعایت کردم
مرا از یاد بردی و من در واژه‌های شعرهایم صدایت کردم
گفتی عشق را ثابت کن و من آنجا که دلت هست رهایت کردم
ولی هرشب که چشم بستم، باز کنج قلبم پیدایت کردم

​

 

[AROOS MORDE]

قلب من ز هر طوفانی استوار ماند و خود را نباخت
درد عشق تو اما یک شبه ز شهر دل ویرانه ساخت
به لطف خنجرت، حال از سایه‌ خویش هم می‌ترسم
بی‌وفا افسوس که بهای گناه تو را، روح و جانم پرداخت​

 

[AROOS MORDE]

فهمیدم آرزویت اگر عشق باشد، در دنیا وصالی ندارد
قلبم چون پروانه‌ در آتش سوخت و دگر برای پرواز بالی ندارد
چه تلخ است که رسیدنم به تو، حتی ذره‌‌ای احتمالی ندارد
بازهم اما بیچاره دلم جز یاد چشمان قاتلش خیالی ندارد​

 

[AROOS MORDE]

چه می‌دانستم که یک روز ساکن قلب این عابر دربه‌در می‌شوی
مرا دچار می‌کنی و خود برای فرزند زن دیگری پدر می‌شوی
چه می‌دانستم اقبال من تا ابد خون گریستن است
آه درست می‌گفتند که عاشق شوی، خون به جگر می‌شوی!​

 

[AROOS MORDE]

دستان تو گنجینه‌ای بود که از آن محروم مانده‌ام
به دیدن تو در کنار دیگری تا ابد محکوم مانده‌ام
عجب قانون بی‌رحمی دارد این جهان و سرنوشت
من در نبودت سال‌هاست که بی‌معنا و مفهوم ماند‌‌ه‌ام​

 

[AROOS MORDE]

وصال هرچه که دوست بداری، تا ابد برایت یک قصه می‌شود
جای خالی اویی که نیست، همیشه در گلویت غصه می‌شود
وقتی که تو اسیر لحظه‌ها می‌مانی بدون جان و قلب خویشتن
پایان داستانت در یک شب خلاصه می‌شود​

 

[AROOS MORDE]

آرزویم تو بودی که نشد و نشد و نشد که بمانی
نماندی که در گوش‌های قلبم نجوای عاشقی بخوانی
رفتی و نفهمیدی که بعد تو چه‌‌ها آمد بر سر دلم
مانده‌ام در تردید که ندانستی یا خود نخواستی بدانی؟ ​