کامل شده مجموعه اشعار در شهر دل غم می‌تپد | محدثه رستگار کاربر انجمن یک رمان

[AROOS MORDE]

***
من جای خالی تو را به هیچ همدم ندهم
من به کوله‌بار مسرت ذره‌ای از این غم ندهم

به قول حضرت مولانا که با سوز به معشوق می‌‌گفت:
«من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم»

​

 

[AROOS MORDE]

***
جان سپردم در غمت و این قلب را دگر صبر نمی‌آید
آه که مرا تابی در برابر این جبر نمی‌آید

«تو را با غیر می‌بینم صدایم در نمی‌آید
دلم می‌سوزد و کاری ز دستم بر نمی‌آید»
​

 

[AROOS MORDE]

***
این چه ریش بود که نهادی تو به دل ما
بازهم با خون گریستن رساندم دوش را به انتها

بار دست توست تا بشکفند در وجودم جوانه‌ها
اما تو نمی‌آیی و ز دوری‌ات با سوز می‌زنم چنگ‌‌ها


​

 

[AROOS MORDE]

***
تو مرا فروختی به رقیب و من دعایت کردم
در واژه‌‌ی هر شعر روز و شب صدایت کردم

گفته بودی عاشق بودنت را به من ثابت کن
از درون مُردم و آن‌جا که دلت هست رهایت کردم

​

 

[AROOS MORDE]

***
قلب من ز هر طوفانی استوار ماند و خود را نباخت
درد عشق تو اما یک شبه ز شهر دل ویرانه ساخت

به لطف خنجرت، حال از سایه‌ خویش هم می‌ترسم
بی‌وفا افسوس که بهای گناه تو را، روح و جانم پرداخت​

 

[AROOS MORDE]

***
فهمیدم آرزویت اگر عشق باشد، در دنیا وصالی ندارد
قلبم چون پروانه‌ در آتش سوخت و دگر برای پرواز بالی ندارد

چه تلخ است که رسیدنم به تو، حتی ذره‌‌ای احتمالی ندارد
بازهم اما بیچاره دلم جز یاد چشمان قاتلش خیالی ندارد​

 

[AROOS MORDE]

***
چه می‌دانستم که یک روز ساکن قلب این عابر دربه‌در می‌شوی
مرا دچار می‌کنی و خود برای فرزند زن دیگری پدر می‌شوی

چه می‌دانستم اقبال من تا ابد خون گریستن است
آه درست می‌گفتند که عاشق شوی، خون به جگر می‌شوی!​

 

[AROOS MORDE]

***
دستان تو گنجینه‌ای بود که از آن محروم مانده‌ام
به دیدن تو در کنار دیگری تا ابد محکوم مانده‌ام

عجب قانون بی‌رحمی دارد این جهان و سرنوشت
من در نبودت سال‌هاست که بی‌معنا و مفهوم ماند‌‌ه‌ام​

 

[AROOS MORDE]

***
وصال هرچه که دوست بداری، تا ابد برایت یک قصه می‌شود
جای خالی اویی که نیست، همیشه در گلویت غصه می‌شود

وقتی که تو اسیر لحظه‌ها می‌مانی بدون جان و قلب خویشتن
پایان داستانت در یک شب خلاصه می‌شود​

 

[AROOS MORDE]

***
آرزویم تو بودی که نشد و نشد و نشد که بمانی
نماندی که در گوش‌های قلبم نجوای عاشقی بخوانی

رفتی و نفهمیدی که بعد تو چه‌‌ها آمد بر سر دلم
مانده‌ام در تردید که ندانستی یا خود نخواستی بدانی؟ ​