روی سایت دل نوشته دلِ تنگِ من|دخترعلى كاربر انجمن يك رمان

[دخترعلی]

نام دل نوشته: دل تنگ من
نویسنده: دخترعلی
ویراستار: nazy.8

مقدمه:
سلام دل من
برايت جايى يافتم كه حرف‌هايت را بزنى تا افراد نااشنا صدايت را بشنوند.
دل من با كمى سانسور حرف‌هايت را بزن.

از دوستان عزيز درخواست مى‌كنم نظرات و لطفشون رو اينجا منعكس نكنن. بياين تو پروفايل يا خصوصى كنار گوش دلم حرف بزنين.

ممنون از چشمان مهربون و انگشتان و انديشه‌ى پوياتون.

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دخترعلی]

ديروز از كسى كه فكر مى‌كردم دوستم هست، پرسيدم:
-چطور مى‌شه فهميد براى كسى مهمى يا نه؟
گفت:
-از روى رفتارش.
گفتم:
-مثلا چه رفتارى؟
گفت:
-تا تو نرى سراغش، سراغت نمياد.
دلم مچاله شد.
پرسيدم:
-چقدر طول می‌كشه فراموش كنيم؟
گفت:
-دوسال.
دلم پاره شد ولى گفت:
-تو به اين سخنان و رفتارها و من به له شدن، عادت كرديم.
دلم گفت:
-با هم تلاش مى‌كنيم.

 

[دخترعلی]

نه آنكه عاشقانه‌هايم نم برداشته باشد يا سوراخى درشان ايجاد شده باشد، نه... نه نشده؛ فقط دلم خيلى خسته و غمگين شده است.
انقدر غمگين و خسته كه ميل به رديف كردن كلمات و دويدن جملات ندارد.
من اين روزها از دنياى مجازى سخت دلگير و دلخورم!
مى‌ايند می‌نشينند كنج كنج دلت ناز مى‌كنند، عشوه مى‌ايند، دلبری‌ها مى‌كنند؛ بعد يك‌مرتبه و بدون دليل، مى‌روند.
اين روزها دلم هواى قايم شدن و مچاله شدن دارد.
بايد باهاش راه بيام؛
چون يه عمره داره باهام راه مياد.
دوست دارم تو دستام بگيرمش
و با نفس‌هاى ارامم بهش بگویم:
-گنجينه‌ى عزيزم، تا همديگه رو داريم،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دخترعلی]

دلم امروز نمى‌خواست بيدار شود.
نمى‌خواست به رنج‌هاى ديگران فكر كند.
نمى‌خواست به ياد بياورد چه غم‌هايى در گوشه و كنارش پنهان شده است.
فقط مى‌خواست نباشد.
اين روزها دلِ من حالش خوب نيست، مانند اوضاع اطرافيانم، مانند اوضاع كشورم، اوضاع جهان.
حالش خوب نيست.
مى‌روم سراغش؛ اما مرا مى‌راند و من تنهايش مى‌گذارم.
مى‌شناسمش؛ حتى نمى‌خواهد با من از غم‌هايش بگويد.
وقتى مدتى تنها مى‌ماند، نمی‌دانم با كه دردِ دل مى‌كند كه باز با قدرت عجيبش، اغوش باز مى‌كند به سوى تمام دل‌ها و درد دل‌ها.
دلم!
دلِ من، برايت دل تنگم، زودتر به سويم برگرد.

 

[دخترعلی]

گاهى كلمات زیبا هست.
گاهى صدا هم مهربان هست.
قلب هم كنارش پمپاژ مى‌كند.
انسان دوستى را؛
اما
اما ان طرف نقطه اتصالى نيست.
يعنى كسى نيست؛
يعنى هست اما نمى‌خواهد باشد؛
چون دلش با تو نيست.
ان وقت بايد به دلت تفهيم كنى، نمى‌شود.
تنها خواستن تو نيست.
و تو مى‌مانى ميان دو دل نفهم.
يكى نافهم و ديگرى نَ فهم.

 

[دخترعلی]

دل من
امروز نه، از ديروز مى‌خواهد از سينه بيرون بپرد.
بپرد و به سوى استانى پر از گل به نام گلستان بپرد.
استانى كه از ديروز، گل‌هاى پرپر شده را از ميان خروار خروار خاك و هزاران هزار شبنم بيرون مى‌اورد.
دل من از ديروز خود را گم كرده است ميان غم و اندوه كارگران و انسان‌هاى شريف كه نان‌اور خانواده‌هايشان بودند.
دل من از سياست چيزى نمى‌فهمد.
از انتخابات و گفتمان و تبليغات دركى ندارد.
فقط غم و اندوه، درد پدر و مادران پسر از دست داده، دختر و پسران پدر از دست داده را مى‌فهمد.
دل تنگ و غمگين من!
از دلايل كم كارى مسئولان و كارفرمايان (همين كلمات و سمت‌هاى گمنام)، چيزى نمى‌فهمد.
اما درد همسرانِ شوهر از دست داده، رنج برادر و خواهرانِ برادر از دست داده را خوب مى‌فهمد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دخترعلی]

صبح خير دلم!
پس اروم اروم دارى از خودت و كلاف پيچيده‌ى دورت بيرون مياى؟
سلام، خوبى؟
مى‌دونم خوب نيستى.
اما باز هم اون نور نامرئى كمك كرد.
من كه بالاخره مى‌فهمم تو از كجا انرژى می‌گيرى و سر پا مى‌شى.
اما به اون منبع انرژى و زندگى بگو خيلى دوستش دارم؛ به اندازه تموم ضربان تو از هنگام تشكيلت در جنين بى‌روح.
بهش بگو به اندازه تموم نفس‌هام، از لحظه‌ى تولد تا كنون، دوستش دارم.
دلم، مى‌خوام بهت هديه بدم اما هنوز براى گفتنش زوده.

 

[دخترعلی]

دلم، از ديروز كه فهميده هديه‌اش چیست،
مانند كودكان مى‌خندد و جست و خيز مى‌كند.
افكار زندگى روزمره و مجازى كه به سراغش مى‌ايند، باز ميل گريختن و مچاله شدن دارد.
اما
اما باز هم سعى مى‌كند مانند كودكان شاد باشد.
خود را براى لحظاتى فراموش كند و شاد باشد.
من و دل من، خوب مى‌دانيم عمر دردها در بزرگسالى، طولانى و عمر شادی‌ها كوتاه است.
پس سعى مى‌كنيم با انديشه‌ى هديه‌ى ارزشمند شاد باشيم.
غافل نه، فقط اندكى به غم نينديشيم.
راستى تو تصور مى‌كنى هديه ما چيست؟!

 

[دخترعلی]

دل‌ها عجيب، عجيبند.
گاه مملو از عشق و گاه مملو از تنفر می‌شوند.
گاه مملو از غم و گاه مملو از شادى.
گاه براى يك ناشناس زمين و زمان را بهم مى‌دوزند و گاه براى يك اشنا قدم برنمى‌دارند.
گاه له له مى‌زنند براى شنيدن يك ناشنيده، گاه نسبت به امواج شنيده‌ها، بی‌حس‌اند.
گاه زود مى‌بخشند؛ با يك كلمه، يك قطره اشك، يك نگاه و گاه نمى‌بخشند حتى به قيمت مرگ، به قيمت هزاران ضجه‌ى دل خراش، نمى‌بخشند.
دل‌ها گاه عجيب عجيبند، حتى عجيب‌تر از نشستن سفينه‌ى فضايى مريخى‌ها بر بام خانه.
(يعنى سفينه‌هاى ان‌ها كوچك است يا دل‌ها بسيار بزرگ و عجيب است!؟)

 

[دخترعلی]

يكى از بزرگ‌ترين امانت‌ها و گنجينه‌هاى هستى، دل است.
همان دلى كه خدا بى‌توجه به جنسيت، مليت، رنگ، دين، ثروت و قدرت، به هركسى مى‌بخشد.
دل تنها نمى‌تپد، رشد مى‌كند، اباد مى‌كند، مى‌سوزاند، ويران مى‌كند، عشق مى‌ورزد، پر نفرت مى‌شود.
دل من اهل سوزاندن، نفرت، نفرين و ويران كردن نيست.
يادش دادم از حسرت، حسادت، نخوت و زارىِ بيهوده، دور باشد.
مى‌خواهم ان را باشكوه‌تر از هنگام خلقتش به خالق بدهم.
دل من، دوست و همراه من، مرا در اين راه تنها مگذار.
مهم نيست ديگران سادگی‌ات را چه قلمداد كنند، من مى‌دانم سادگی‌ات، از جهالت و حماقت نيست.
جنس سادگى تو، از محبت و صداقت است.
و مى‌دانم اين جنس، پيش خدا قيمتى...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.