روی سایت دل نوشته دلِ تنگِ من|دخترعلى كاربر انجمن يك رمان

[دخترعلی]

دل من می‌خواهد به اندازه‌ی تمام دل‌های خوشحال، خوشحال باشد.
حتی ظاهرین!
حتی دروغین!
اخه تولد بهترین انسان عالم، بهترین مرد روزگار، تنها فرزند راستین فاطمه و علی است.
دل من،
دل مهربان و عزیز،
امروز را بخاطر او خوب باش و بیش از گذشته، نیکی کن.
ممنون مهربان.

 

[دخترعلی]

گاهى دلم مى‌خواهد كنار خودش بنشيند، دست بكشد بر روى تمام غم‌بادها و درد‌ دل‌هايش و بگويد:
-بگو
اگر كسى نيست،
من كه هستم!
نه نزديك‌تر از رگ گردن؛
اما نزديك به خودم.
بگو
من هستم.
كنارت درد مى‌كشم، كنارت بغض مى‌كنم، كنارت اه مى‌كشم؛
و كمك مى‌كنم برخيزى.
من هستم.
غصه نخور.

 

[دخترعلی]

چه راحت حرف دل‌مان را مى‌فهميم.
از ان راحت‌تر مى‌دانيم چه به نفعش هست و چه به ضررش؛
اما بدا به حال ما و دلمان كه نمى‌خواهيم بفهميم او ما را نمى‌خواهد.
او بدون ما خوشحال است.
دلم، مى‌توانى مدتى بى‌خيال بشوى؟
مى‌توانى مدتى بميرى يا به كما بروى؟
ببخش؛ مى‌توانى خفه شى و او را نبض نزنی، او را در رگ‌هاى بيداری‌ام، جريان ندهی؟
دلم لطفاً خفه شو تا من نفس بكشم، لطفاً.

 

[دخترعلی]

دل‌ها مظلوم‌ترين عضو ظاهرى و باطنى انسان‌ها هستند.
گاه خوش‌دل يا بددل می‌شوند.
گاه سنگ دل،
گاه ساده دل،
و دل، دل، دل
به هر كلامى می‌تازند به خصوصيات انسانی‌اش
يا مى‌كوبند به نامهربانى‌.
راستى ما تابع دلمان هستيم يا دلمان تابع ما و تصميماتمان؟!
من كه سعى كردم هر وقت خلاف‌ شان اخلاقى يا دينى‌ام مى‌خواهد حرف بزند، نصيحتش كنم. گوش نداد بى‌اعتنا به زمزمه‌هايش شوم و اگر قدرت دارم، خفه‌اش كنم.
اما هر وقت كه حرفش درست است تابعش شوم، قدرت همراهى نداشتم ازش معذرت بخواهم، گاه چنان مظلومانه از حقش مى‌گويد كه من كنارش زار مى‌زنم. چه كنم وقتى توان رسيدن به خواسته‌ى برحقش نيست ان وقت مى‌گويم:
-بميرم برايت دل...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[دخترعلی]

هيچ مى‌دانيد چه سخت است هر روز اسم كسى را داخل انجمن مورد علاقه‌تان ببينيد و نتوانيد به دلتان بگوييد:
-نيست.
چه سخت است اسمى كه برايتان تداعى حسى غريب است را ببينيد و براى اگاه شدن از حال و روزش، دلتان به دست و پايتان بيفتد كه برو، تنها يكبار پيام بده، يكبار انگشت بر روى اسمش بذار.
اما عقل و اراده‌تان برای شان و حرمت، همان دل، ايستادگى كند و بگويد:
-نه توقف، اين حق را ندارى.
و ارى براى همان كه بي‌قرار است، تلاش مى‌كنيد.
و چه تلاش سختى!

 

[دخترعلی]

مى‌توان دل‌دار بود و دل نداشت!
من در سينه، قلب پر‌اشوبى دارم كه صداى دل‌ها در ان غوغا مى‌كند.
سكوت پر غوغاى ان، عجيب‌ترين مستند زندگى من است.

 

[دخترعلی]

دلتنگم و برايش درمانى ندارم.
تو دارى؟
همچون جوكر لبخندى مليح بر لبم است و ارامشى روح‌بخش بر صدايم، گويى تنديس بى‌غمى و بى‌دردى هستم!
اما
اما درونم چون دره‌اى عميق كه دچار گردباديست كه راه به بيرون ندارد!
معجزه ايست با دلتنگى نويد بخش بودن.
دل تنگم، مرهم دارى؟

 

[دخترعلی]

امروز بى‌قرار حضور نداشته‌اش شدم.
انقدر بى‌قرار كه براى خود، تجسمى ساختم از حضورش تا اندكى قرار ايد.
اما قرار نيامد، هيچ!
اشك هم امد؛
بغض هم امد؛
حجم سنگين، سنگين‌تر شد.
حجم دلتنگى من.

 

[دخترعلی]

اين دلتنگى، درمان ندارد.
يعنى دارد؛ اما بدست كسى است كه خود دل ندارد.
يا دل دارد؛ اما دل تنگ ندارد.

 

[دخترعلی]

ديروز در ميان كوچه‌اى تنگ و باريك، بويى مانند نسيم، قلبم را لرزاند.
هيچ مى‌دانستيد بو بيشتر از هر چيز، تداعى خاطرات است؟!
دل نازنینم! نه براى اينكه دل من است، نه؛ بخاطر اينكه دل است، يك دل مهربان.
دل نازنيم! وقتى بوى خفيف سيگار را حس كرد، لرزيد.
هيچ وقت از سيگار خوشم نمى‌امد.
اما رايحه‌ى ضعيفش، وقتى به مشامم مى‌رسد، قلبم را مى‌لرزاند، گاه شبنم را به مردمك‌هايم هديه می‌كند!
آه... آه؛
بوى اشناى مرد نامهربانى كه مهربان بود.
بوى اشناى مرد هميشه پاكيزه‌اى كه هر سحرگاه، الله اكبر نمازش بيدارم مى‌كرد.
بوى اشناى مرد بسيار محكمى كه روحم ناخواسته قدرت خود را از او اموخته است.
رايحه‌ى خفيف سيگار براى من، خاطره و بوى پدرم را به همراه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.