روی سایت دلنوشته غروب دل‌ | mona atiye کاربر انجمن یک رمان

[mona.n]

به نام حضرت عشق‌ که عشق را در سینه ما نهاند.

نام دلنوشته: غروب دل‌
نام نویسنده: mona atiye

مقدمه:

و چه ترسناک است دلی که با تمام وجود غروب کرده...
و چه رعب‌انگیز است دلی که در تاریکی گم شده...

 

[mona.n]

در غروب خلوت ذهنش، دختری است با موهایی پریشان و چشم‌هایی اشک‌باران که قسم‌خورده‌ی تعهدی‌ست.

 

[mona.n]

یک نفس‌عمیق، یک دنیای تاریک و یک آرزوی محال...

 

[mona.n]

و نرسیدن من به تو، حکایت بازگوی فرشته‌ها شد.

 

[mona.n]

لطفا...
حجم جعبه سیاه ذهنم را خالی کنید!

 

[mona.n]

ای ماه شب‌های دلگرفته‌ی من ، پس در کدام کوچه پس کوچه‌های این شهر دل گرفته گمشده‌ای ؟

 

[mona.n]

غرورم مرده است، لطفا جنازه‌اش را دار نزنید!

 

[mona.n]

و قطره قطره‌ی اشک‌هایم در نواحی سرد این دل جولان می‌کنند.

 

[mona.n]

صدای هرم نفس‌های گرمت، صدای تپش‌های بی‌طاقت قلبت و صدای قدم‌های پرصلابتت جان می‌دهد بر جان من...

 

[mona.n]

کاش در دنیا فردی وجود داشت که صمیمانه مرا بخواهد، کاش آغوشش بوی عطر امنیت دهد طوری که احساس کنی محکم‌تر از او وجود ندارد و وجود نخواهد داشت او فقط یک فرد است که دلت را گرم کند نه یک فرد در جلد چندین انسان!