کامل شده مجموعه اشعار خواب های طلایی | مسیحه کابر انجمن یک رمان

[مسیحه]

نام مجموعه شعر: خواب های طلایی
نویسنده: مسیحه زاد خو
تگ: منتخب
خلاصه:
میدانم که میدانی
اما با این حال از خودم میپرسم
چرا خوابهایمان همیشه سیاه وسفید اند
چرا رنگی نیست ؟
اما چرا من همیشه چشمانت راعسلی میبینم
ولبخندت را نقره ای ودستهایت را دوستاره ی روشن
اصلا چرا تو در خوابهایم طلایی هستی؟

 

[مسیحه]

نامه
نامه ای نوشتم برایش
در جیبم ماند
لباسم راشستم پوسید
کاغذش رابوسیدم
دفنش کردم در باغچه
گل سرخی رویید

 

[مسیحه]

از خودت برایم بگو
حال همگی ات چطور است؟
حتما سر شار از بی خیالی میگذرانی و
حالی از آشنای دیروز وغریبه ی امروزت نمیگیری؟
مادامی که سر میگذارم رو شانه های بی حال تقدیر
گریه ام میگیرد
اما نه غم هایم مال من وشادی هایمان
تقسیم دلهایی که میدانند غم چیست ....

 

[مسیحه]

دخترکی
چون من
آمده است تا برهنه ترین دل پاییزیش را
به پست ترین باد های
بی اعتنایی هایت بدهد
اما طوفان آن را میبرد
وعشق از من ببازد؟؟؟
دلم را به ق*م*ا*ر گذاشته ام
نه عقلم را
ای ق*م*ا*ر باز دلها....

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[مسیحه]

بعد از فرشته ای زیبا
زندگی ات بایک مترسک چگونه است عشق من؟
هنوز هم سیگاررا ترک نکرده ای؟
هنوزهم شبها تا دیر وقت بیداری؟
دستهایم بوی پیراهنت را
میدهدونفسهای شب است که
به شماره افتاده است دیگر
اماتو باز نگشته ای .....

 

[مسیحه]

هی آدم برفی!
مگر خورشید نگاهم چقد گرم بود
که تاب ماندن در خلوتگاه چشمانم رانداشتی؟
اماحق داشتی من از جنس تو نبودم
وگرمای وجودم است
که مرا میسوزاند بی تو ای مرد یخی من......!

 

[مسیحه]

نه معنی شعر رامیدانم
نه باغزل مراوده ای دارم نه با
مثنوی همسایگی میشوم
امادیر زمانیست تو در زبان بی زبانیم به وسعت آسمان
جا گرفته ای میان دفترم
با تک تک این حروف بی معنا
به هزار مثنوی غزل وشعر زاده
شده ای همچون ستارگان ....
زاد روز تولد
رباعی های یایم مبارک

 

[مسیحه]

هی آسمان ابرهایت را بردار
این زمستان مگر قرار دادی دیگر
با چشمانم نبسته ای؟

 

[مسیحه]

بابا آب داده ......نقطه سر خط .
بابا نان داد ......نقطه سر خط .
سی سال گذشت
بابا کجایی ؟
دلم نان تازه میخواهد
من در هفت سالگی جا مانده ام
تو کجا رفته ای ؟
دیگر به انتهای خط رسیده ام ...........
دلم تورا میخواهد .....

 

[مسیحه]

چشمانم را باز میکنم
کلمات به ذهنم هجوم می آوردند
اما دفتر کهنه ام گم شده است میان
سالهای رفتنت
تا شعری بنویسم وغزلی بسرایم
از برایت...
دفترم کجاست ؟دلم میگیرد که نیست
اما امشب اشکهایم هزار غزل ناسرو ده است
برایت ....بگذار چشمهایم راببندم .......