روی سایت در پس عاشقانه های پوچ|مهدیه احمدی کاربر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

سر رسید وقت وداع.
داغ دلم از نگاه
نوشته‌ام نفهمیدی برای توست.
دنبال مخاطب خاص بودی، نبود مخاطبی خاص جز تو.
این دفتر به پایانش رسید و بس.
این دفتر از خاطرات تباه شده گفت و بس.
این دفتر بی‌تو بسته شد و منتظر است روزی بخوانی و بفهمی درد دلم چیست.
تلخی نوشته‌هایم از کیست.
یاد خاطره‌هایم از کجاست.

 

[مهدیه احمدی]

سر رسید خاطرات در پس عاشقانه‌های پوچ به پایانش رسید.
بی‌تو پایانش رسید.
عاشقانه هم را خواستیم و نگفتیم.
عاشقانه به من دل دادی و نگفتی.
عاشقانه‌هایمان یکی پس از دیگری نابود شد و به پوچ رفت.
پوچی که هزار بار دوره کنی دلت برایش می‌ریزد؛ اشک از صورتت می‌ریزد.

 

[NEGIN_R]

​