روی سایت در پس عاشقانه های پوچ|مهدیه احمدی کاربر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

لحظه‌ای که کنارت بودم را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم؛ لبخندی که آن روزها می‌زدم دیگر تکرار نشد، تمام لبخندهایم تبدیل به تلخند شده است؛ بی‌تو من طعم واقعی زهر را چشیدم.

 

[مهدیه احمدی]

میان هق‌هق شبانه‌ام، میان اس‌ام‌اس‌هایی که به دیگران می‌دهم، گاهی در خاطرم با تو حرف می‌زنم و نامت را لابه‌لای نوشته‌هایم می‌برم و همه به من می‌خندند و می‌گویند... تو دیوانه‌ای.

 

[مهدیه احمدی]

شعری بود، قدیمی‌، خیلی دوستش داشتی، همیشه برایم می‌خواندی؛ حالا شده ورد زبانم، وقتی می‌خوانم صدای تو در گوشم می‌پیچد، من هم همراهی‌ات می‌کنم...
من... خالی از عاطفه و درک... خالی از گیجی و مبهم...
می‌خواندی من عاشق این آهنگم، اما با صدای تو... کاش دوباره برایم می‌خواندی...

 

[مهدیه احمدی]

من از درد تنهایی به مرگ پناه می‌برم،
من از شانس که هیچ‌ ندارم و از بدبختی از همه داراتر هستم...
ثروت من بدبختی‌ام... حسرت من نرسیدن به تو و عشق نابت...
من از بیراهه به ناکجا آباد رسیدم... تو کجایی که ندیدمت میانه‌های راه.

 

[مهدیه احمدی]

یاد بینوایان افتادم، دختری در کنار مردی مهربان زندگی می‌کرد...
مادرش مرد، اما دختر از زندگی خسته نشد و به موفقیتش فکر کرد...
تو چه کردی با دل من که هرلحظه درخواست مرگ را از خدا دارم، چون تو رو... ندارم.

 

[مهدیه احمدی]

دنیا به دلم راه نیا،
راه دل من دلهره دارد.
دنیا به دلم زخم نزن،
دل من تاب ندارد.

 

[مهدیه احمدی]

زخم بر دلم نزن، این دل من طاقت درد را ندارد.
زهر بر عشق نریز، طعم دلت را دوست دارم.
چه کنم... من تو را با دل مهربان و روی خوش تو دوست دارم.

 

[مهدیه احمدی]

سلام می‌کنم به خاطرات با تو بودن
سلام می‌کنم به یاد روز‌های با تو بودن
سلامی به گرمای عشق خاموشمان
جوابی ندارد سلامم،
رنگ و بویی ندارد سلامم.
هوا سرد سرد است کنار خودم فقط من خودم هستم، بی‌تو.

 

[مهدیه احمدی]

می‌دانی؟ دلم هنوز بعد از سال‌ها رنگ و بوی تو را دارد،
بی‌هوا هوای دلت امروز به سراغم آمد،
چشم‌هایم را بستم، اخم صورتت در خیال هم مرا لرزاند.
یاد لبخندت، لبخند بر لبم آورد ای‌عزیز جان
میراث تو برایم حین تصورات گاه‎وبی‎گاه من از توست
که برایم باقی گذاشتی؛ کاش بودی و به‌جای خیال، خودت مرا می‌خنداندی، خودت مرا سرزنش می‌کردی، به خاطر...
غرورم که اگر نبود، تو الآن کنارم بودی.

 

[مهدیه احمدی]

هرچه در دل مانده از تو باقی‌ست،
هرچه در دل دارم خاطرات توست،
چه کنم از بی‌تو بودن تمام شود دل‌تنگم،
چه کنم مثل رودی خروشان در حال پرسه زدن در اطراف دلت هستم اما دلت را نمی‌یابم.
چه کنم از تو دست کشیدن بعد سال‌ها غیرممکن است،
چه کنم بی‌تو در نبودت غصه مهمان دلم است.
اشک مهمان چشمان بی‌قرارم،
بعد از تو من بی‌حس عاشقی، فقط نفس می‌کشم.