کامل شده مجموعه اشعار قلب بی تپش | مسیحه کار بر انجمن یک رمان

[مسیحه]

نام : اشعار قلب بی تپش
شاعر : مسیحه زادخو
تگ اشعار : متوسط

من از پوچی رویا رسیده ام به خط قرمزهای عشق

سفرها بکرد سند باد دلم بهر دیدن تو از چین تا دمشق

​

 

[مسیحه]

دلداه ام در فراغت مرا با صبر ایوب میسنجی
مگر ناز کتر ازگل گفتارم اینگونه زمن میرنجی
گویند عاشقان پیراهن یوسف شفاعت دارد
زلیخای دلم به دیدار گاه گاهت قناعت دارد
دریا ! موج خروشت رابه سکونی آب است
نمیدانی در هیاهویت یونس به خواب است
سفری که رفتی جانا آیا به دیار خوبان بود
چگونه بگفتم بهر تو دل ملک سلیمان بود
دلم زدوری تویارا کی این چنین صبور است
قرآن به جای خود قسم به انجیل وزبوراست
اولین به ره رفته در راه عشق هابیل است
کشته ای مرا بینشان صنمی تورا باقابیل است
بازا،بازآعشق من که چون کعبه طوافت کنم
عزیزی از عتاب وگلایه های سوزم معافت کنم
گل من!حرفی زد زبان اورابه دهن زنجیرش کنم
بمان بامن دلیست که پیش تو من پیرش کنم

 

[مسیحه]

خون دل ها ز جفا خورده ام خداداند
هزاربار درخودبه خفا مرده ام خدا داند
مرا باز گشت مسیری نیست زین پس
کوله باری زدلتنگیها یم برده ام خداداند

 

[مسیحه]

غیر تو نبر د زمن دل آن ماه روی پریان
دلسپرده ام به مژگان وخم کمان ابرویان
میشود غیر توجویم درنهان خانه ی اسرار
نگارا به بند عشق تو در افتادم چواسیران

 

[مسیحه]

مرا به ازل میبرند فرشتگان آسمانی
این چه حالیست گشته ام میدانی؟
چون پای بسته ی سرویست برزبانم
کویر تشنه ام مرالطف میکنی به بارانی؟

 

[مسیحه]

صخره صخره شانه های صبورت را دوست میدارم
موج موج ساحل های پرخروشت رادوست میدارم

خلیج من دامن پاکت زاده ی مردان دلیر است
از آن ایرانی دریای بی عبورت را دوست میدارم ........

 

[مسیحه]

ساقیا امشب یارم با دیگری مستانه میخندد
بشکنم جام شر.ا.ب راچشم به روی ما میبندد
م.ست شوم امشب بی می از رخ روی نگارش
لبش به خنده وچشمم حلقه اشک رندانه میبندد

 

[مسیحه]

به سو سوی چراغ ماه مینگرم در این شب خاموش
روسوی غربت میروم ولی باشد یادم تورا فراموش
کجای این شب پنهانی از نگاه تب دارم خورشیدمن
دورم زتوچودریایم از ماه دارم حصرت یک آغوش

 

[مسیحه]

نوری زچشم روشنت بر من تابید روحم تسخیر کرد
شد آنچه نباید شد زین حادثه روح وروانم تغیر کرد
جانم قلبم به درد آمد غمگین ودلسردم ملامتهاشنید
اماچکنم قلبی بیش نیست تمام هستی ام رادرگیرکرد

 

[مسیحه]

شبی بی هیچ تشویش به تو بیندیشم اگر بگذارند
زاهدم پای تو افتم بدان بی کیشم اگر بگذارند
فکر تو باشد در سرم کج نیندیشم اگر بگذارند
دار وندارم پای تو گرچه کم وبیشم اگر بگذارند
ندارم لحظه ای صبر وقرار بی تشویشم اگر بگذارند
دیوانه نبودم جانا عاقلتر از پیشم اگربگذارند
در وهم تو در خیالم غره بر خویشم اگر بگذارند
گویند نازک دلم این بهر تودلریشم اگر بگذارند
مرا نیست بدی هرگز بدان نیک اندیشم اگربگذارند
تمام خاطرم بهر توست کما بیشم اگر بگذارند
ماه من آیی به زمین بمانی پیشم اگر بگذارند
جان درتنم نماندبی تو به مرگ خویشم اگر بگذارند