روی سایت دلنوشته منّ| سامیار زاهد کاربر انجمن یک رمان

[سامیار زاهد]

دیگر نمی‌توانم.
ادامه راه دشوار است و من خسته...
من حتی از نفس کشیدن هم خسته شده‌ام...!

دیگر حتی توان نوشتن افکارم را هم ندارم!​

 

[سامیار زاهد]

خدا هم غمگین است.
پروژه انسانیش شکست خورده...!​

 

[سامیار زاهد]

دریا طوفانی‌ست...
درست مثل درون من
من یا حس من تفاوتی نمی‌کند، گویی دریا نیمه گمشده من است...​

 

[سامیار زاهد]

قلبم برای کسانی می‌سوخت که اصلا ادم حسابم نمی‌کرند...!
هم اکنون نیز مشکل دارند.
اگر مثل خودشان بودم می‌گذاشتم تا که به درک‌ واصل شوند اما حیف...
هنوز‌ که هنوز است
کمی از حس انسانیتم زنده است و برای زندگی تلاش می‌کند!​

 

[سامیار زاهد]

از انسان‌هایی که دوست دارند خودشان را به زور وارد قلمروی شخصی و خصوصی افراد کنند بیزارم...!

اری از تو که قصد فتح این قلمرو داری متنفرم!​

 

[سامیار زاهد]

برای من دم از عشق نزن
برای بودنت تلاش نکن
برای برگرداندن من سابق اشک نریز
برای قبول کردن عشقت مجبورم نکن
گذشته‌ها گذشته است!​

 

[سامیار زاهد]

قبلا دوستت داشتم
کم کم با حرف‌هایت حسم دود شد
کمی بعد ان جایگاه قبلیت را در قلبم از دست دادی...!
بعدتر با حرف‌ها و کارهایت باعث شدی تنها حسی که نسبت به تو داشته باشم تنفر باشد!
اری به اندازه تمام حس و علاقه‌ام و شاید بیشتر از تو متنفر بودم.
اما حالا... با کارهایت،
حرف‌هایت،
نگاه‌هایت،
هه! پیغام‌هایت،
بی‌حس شدم...
به تو، به کسی که بی‌اندازه به قلبم محبت کردی بی‌حس شدم...!
و در این اتفاق هیچ کس به اندازه تو مقصر نبود.​

 

[سامیار زاهد]

به گمانم خدا هم از خلق من پشیمان است.
هه...!
دیگر به چه زبانی باید بگوید...؟!​

 

[سامیار زاهد]

بهبه من قول داده بودم تا بی‌نهایت به پایم می‌ماند...!
چرا بی‌نهایت زود به انتها رسید؟!
یا پاهایش شکست...!
هه! خدا می‌داند...!
​

 

[سامیار زاهد]

اگر به یاد داشته باشی من یک زمانی طاقت دیدن اشک‌هایت را نداشت...!
هه!
اما حالا در اوردن اشک‌هایت برایم کار ساده‌ایست.
خیلی ساده!​