روی سایت دلنوشته آجودان حق | Majid_J_H_Mirzaei کاربر انجمن یک رمان

[F6nxiety]

خانه‌ی بی‌سقف دارد این شهر برای چه؟
مردمان تشنه به خون یک‌دیگر دارد برای چه؟
شهردار با ذهن پر تنش و دلی ساکت و خاکستری
برای چه؟
همین که آسمانش شده سیاهی دروغ و خاکش پرخون،
برای من کافی‌ست!​

 

[F6nxiety]

شاید باشند افرادی بسیار که شهرم را درک نکنند
ندانند سخنم را، اما خوب می‌دانم هنوز هم هست
کسانی که حس می‌کنند تمام کلامت پر درد را
و می‌فهمند حتی نقطه‌های یک کلمه را!​

 

[F6nxiety]

امان از احساس‌های بی‌روح که دمیده شده بر ما،
چه کارهایی که نکردیم در این شهر و در این دیار،
مرده را پرستش کردیم و زنده‌ها را فراموش!
دل کوچکی شکستیم و دل گنده‌ها را تحسین کردیم.
کاش می‌شد کسی بود به من آموزش می‌داد
تا زودتر از هر زودی به خودم می‌آمدم.​

 

[F6nxiety]

دروغ چیست؟
پنهان کردن یک حقیقت؟
نگفتن حرف راست؟
نه این‌ها هیچ‌کدام معنای دروغ را نمی‌رسانند!
دروغ یعنی کشتن حق با دستان خود، یعنی خفه کردن فریاد سزا،
یعنی قتل‌عام درستی و پاکی و کاشتن بذر گناه،
یعنی خلق یک جنس جدید از نوع پلیدی،
دروغ یعنی پایان یک رؤیای زیبا!​

 

[F6nxiety]

خوب بود شاید چند روز اول آن
چون کوچک بودند و زیبا؛
چه می‌دانستم وقتی بزرگ شوند
تبدیل به خوک‌های زشت و ترسناکی
می‌شوند که خونم را از جانم بیرون بکشند!​

 

[F6nxiety]

کاش زمان را می‌توانستم به عقب بازگردانم،
کاش می‌توانستم محل زندگی‌ام را خودم انتخاب کنم،
کاش تقدیرم به دست خودم نوشته می‌شد،
کاش جای خدا بودم و در انتخابم تجدید نظر می‌کردم!​

 

[F6nxiety]

امروزه همه دنبال راحتی هستند،
دنبال ناز و نعمت و خوش گذرانی.
ولی نمی‌دانم چرا همه‌ی این‌ها را
در پرتوی دروغ می‌بینند!
می‌دانید که چه می‌گویم؟!​

 

[F6nxiety]

من اهل این دیار نیستم!
من را با این مردمان خون‌آشام یک جا نگذارید؛
من آینه‌ی حقم و آنان سایه باطل،
من نور امیدم و آنان تاریکی یأس،
من برای یک هدف زنده‌ام و آن نیز
رساندن حق به گوش‌های ناشنواست.​

 

[F6nxiety]

وقتی فهمیدم زندگی‌ام دروغ بود،
فقط ماندنم برایش یک شوخی بود؛
ناامید شدم اما یک راه بهتر پیدا کردم،
ماندم تا ثابت کنم زندگی من یک شوخی نیست!​

 

[F6nxiety]

سفر کردن به ناکجاآباد شده مقصدم،
وعده‌ی آنجا را به من داده‌اند،
گفته‌اند در این شهر کثیف زندگی کن تا به آنجا
برسی، از راست بودنش مطمئن نیستم،
چاره‌ای ندارم، باید بپذیرم!​