دلنوشته پارادوکس | Lee.NarXeS کاربر انجمن یک رمان

[A.narxes.Y]

و چه زیباست واژه عشق!
کافی ست به عمقش پی ببریم...
عشق خالص راه رسیدن به انسانیت، جاودانگی و خداست...
پس اگر عاشق میشویم؛ عاشق بمانیم...!
عاشق بمانیم تا به انسانیت برسیم..!
و انسان بمانیم؛ تا به جهانی برسیم که تنهایی فقط، افسانه‌ای باشد برای خواباندن کودکانمان...!

 

[A.narxes.Y]

من باید عاشق لباس بافتنی خیلی نازک باشم؛ حالا چه در سوز دی، چه در حرارت تیر!
اما من، سمفونی سکوت را عاشقم...
مرگ در زندگی محض را بیشتر...
شب آفتابی را که به اندازه تپش پنجره ها دوست دارم...!
قدم زدن روی تخت تیمارستان کوچه بغلی را حفظ شده‌ام، و هر شب، از الفبای موحش چشمانم... صفر میگیرم...!
راستی! میدانستی هواخوری در دریاچه کویر، نزدیک‌های گرگ و میش، حس تسکین میدهد؟
***
آری، این منم...
من... پارادوکس مطلق‌ام!
شاید هم جناس تام، تضاد، یا...