کامل شده مجموعه اشعار شاید اینبار... | شمیم فرهادی کاربر انجمن یک رمان

[ش.م.ی.م فرهادی]

شاید اینبار برای من عاشق شعرکی بنویسم...
تا دلش آرام شود...
شاید اینبار ز افسار برهانم اورا...
تا دلش رام شود...
شاید اینبار به فرمان رانمش...
تا دلش اختیار تام شود...
شاید اینبار به او ب*و*س*ه زنم...
چه شود رویای دل هم گاهی به کام شود؟...

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

شاید اینبار بخواهم راز گویم با خدا...
شاید اینباربخواهم به وفور توبه کنم...
از معاصی و گناه دست بکشم...
که مبادا در نماز شبهه کنم...

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

شاید اینبار به روی مادرم بوسه زنم...
تا دلی پیش خدا پاک کنم...
از گذرگاه خیابان پیر را عبور دهم...
تا دلی بهر اجابت دعا شاد کنم....

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

من همین یکبار را...باز روی ، سمت خدا اندازم...
شاید اینبار مرا باز اجابت بکند...
به گمانم بشنود آه ترک خوردن من...
شاید اینبار به من باز محبت بکند...

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

من دلم آرام است...اگر بگذارند...
ساده و پیر و چو کودک ، خام است...
بی غرض بی شیله پیله بی ریا
یا نه شاید اینبار دل مثل بنی هُشام است...!

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

و حافظ در عجب میماند...
همان هنگام که شاه بیت غزل های منی...
شاید اینبار تو آغشته به سلول به سلول تنی...!

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

بیستون سر خم کند از قد و روی و قامتت...
شاید اینبار دماوند باشی...
منِ سرمست ز هر خنده ی تو ویرانم...
شاید اینبار تو کادوی خداوند باشی...
آنقَدَر اشک بریختم روی تصویر تو که
شاید اینبار تو القصه ی لبخند باشی...
من چه ها کردم برای حکم فرمانی شهر...
تا مبادا تو نامرد چو شهروند باشی...!

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

شاید این بار پس از سالی فراتر از روح و جان...
به خودم روی کنم...
ز سلول به سلول تنم بی جانم...گردرگیری بکنم...
شمع دل روشن کنم ...
سوسن و یاس به کارم در روح....
و برای قلک نازکه من ...
شام حاضر بکنم....
قلب آشوب نفس بریده را ....
هی نوازش بکنم... هی نوازش بکنم...!

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

شاید اینبار خدا را بیکران شکر کنم...
که عزیزی دارم...
دوستی صادق و پاک...
که تمامش مهر است...
صدفی دریایی..
که رخش هچو قمر...
و صدایش به تماشایی نور...
و حضو رش روشنی بخش تمام دل من...
من عزیزی دارم...

( تقدیم به دوست و خواهر عزیزتر از جانم: صدف شریفی)

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

شاید اینبار بسی گریه کنم...
کاغذ کوچک اشعار دلم پاره کنم...
و قلم را برهانم ز وجود...
از برای قفس کوچک تنهایی دل...
طوطی ساده ی سبزی بخرم...
تا که همدم باشد..
هرچه گویم باز گوید آن را...
مشکلی نیست فقط...
بگذارید باشد...!