روی سایت دلنوشته‌ی استبداد | MelikA1377 کاربرانجمن یک رمان

[S_MELIKA_R]

***
با این حال، دارم موفق می‌شم
اتحاد و گاهی استبداد رو با هم داشته باشم!
چون حس می‌کنم به هردوتاش نیازدارم تویِ زندگی،
به استبداد زمانی نیاز دارم؛
که دلم دو به شک هستش.
با این‌که راه وجواب درست رو می‌دونه ولی باز هم دستش رو می‌ذاره
زیرِ چونش و فکر می‌کنه...
این‌جا استبداد می‌تونه کمک کنه.​

 

[S_MELIKA_R]

***
بالاخره استبداد به دادم رسید؛
تونست خیلی جاها یک دلم کنه،
تونست مجبورم کنه
خیلی جاها دست از دو دل بودن بکشم.
جوری که هیچ‌وقت سراغش نرم... .
از طرفی هم اتحاد تونست
این حس رو محکم‌تر کنه.
تونست کمکم کنه دیگه هیچ‌وقت
نرم سمت دو دل بودن.​

 

[S_MELIKA_R]

***
به نظرم اتحاد و استبداد اونقدرها هم بد نیستن!
بعضی وقت‌ها به دادت می‌رسند،
بعضی وقت‌ها کاری می‌کنند که مجبورشی به حرفشون گوش کنی؛
مجبور میشی دست از خودرای بودن بکشی... .
مجبور میشی به حرفشون گوش کنی تا کار بهتر رو انجام بدی.
اتحاد و استبداد با هم می‌شند قدرت درونی... !
​

 

[S_MELIKA_R]

***
قدرتی که هیچ‌کس نمی‌تونه جلوش بایسته،
چون هم خودرای هستی، هم به نظر بقیه احترام می‌ذاری...
ولی خب یک نامتعادلی رو به وجود میاره؛
که حفظ تعادل سخت تر از ،حفظ استبداد و اتحاد کنار هم دیگه‌ست... .​

 

[S_MELIKA_R]

***
اتحاد و استبداد قدرتی درست می‌کنند؛
به اسم قدرت درونی.
قدرتی که اراده کنی هرکاری رو که بخوای می‌تونی انجام بدی،
هرکاری...
قدرت درونی فوق العادست!​

 

[S_MELIKA_R]

***
قدرت درونی.
قدرتی که هم همه چیز رو با هم می‌خوای،
هم همه چیز رو داری!
باز هم می‌رسیم به جنگ درونی؛
ولی خب درحال حاضر
هیچ جنگی در، درونم وجود نداره،
چون یک چیزی هست به اسم قدرت درونی،
که این قدرت درونی سرشار ازحس امید... .​

 

[S_MELIKA_R]

***
نمی‌دونم چی شد که از دموکراسی بین عقل و دل،
رسیدم به استبداد؛
از اسبتداد رسیدم،
به اتحاد و از اتحاد رسیدم به قدرت درونی!
ولی هرچی هست حس خیلی خوبیه،
ولی خب به ظاهر آسونه!
و فقط به شکل کلمات می‌نویسم
یا شما می‌خونید.
ولی خب...
درست کردن این همه حس با هم،
اصلا کار آسونی نیست... .​

 

[S_MELIKA_R]

***
شاید بعد از استبداد
و خودرای بودن
رسیدم به کلمه‌ا‌ی، به اسم «من».
کلمه‌ای که هرکس رو برایِ خودش تعریف می‌کنه،
به نظرم همه‌یِ ما درون خودمون یک حس استبداد داریم؛
یک حس خود رای بودن...
یک حسی که فقط می‌خوایم حرف، حرف خودمون باشه.
یک نوع استبداد که نمی‌ذاریم هیچ کس حرف بزنه،
و تا کسی میاد حرفی بزنه با اخم نگاهش می‌کنیم!​

 

[S_MELIKA_R]

***
هر چی که هست،
من از اسبتداد درونیم راضی‌ام.
چون کمک می‌کنه،
خیلی جاها به حرف‌ها و حس‌هایی که می‌شنوم یا میگم
بی‌توجه باشم.
فقط و فقط به کارم ادامه بدم؛
استبداد خیلی جاها حکم اتحاد رو داره... .​

 

[S_MELIKA_R]

***
وقتی حرف از اتحاد میشه،
پای قدرت درونی هم میاد وسط.
قدرتی که حس عالی بهت میده؛
یک حس ناب و تکرار نشدنی... .​