مجموعه دلنوشته‌ سکوت ناهنجار | M.N کاربر انجمن یک رمان

[MARYAM.NAJAFI]

***
گاه می‌خواهم بنویسم از آن‌چه که مرا به سکوت وا می‌دارد،
اما
حیف که دستم به نوشتن نمی‌رود و دل طلب فریاد می‌کند.
فریادی که میان کاغذ نوشته و رها شود،
اما
فریاد من، میان سکوت کاغذ و قلم گم می‌شود.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
سکوت ما ربطی به رضایتمان ندارد!
سکوت می‌کنیم،
تا زخمی نزنیم،
نشکنیم قلبی را،
تا نباشیم دیوی؛
که با خون زخم قلب‌های
دیگران زندگی می‌کند.
فرشته هم نیستیم!
اما
انسانیت را درک می‌کنیم.
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
این روزها، لبریز از سکوت فریادهایم،
قدم می‌گذارم روی دشت تارهایم!
قدم می‌گذارم،
بر روی آشیان دلم
و
عجیب آن‌ها را له می‌کنم.
عجیب،
عجیب
و عجیب... .​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
بازی می‌کنم.
این‌بار با سکوت‌هایی،
که پایه‌های زندگی‌ام را تغییر می‌دهند.
شاید پایه‌ها سست شوند،
اما
هرگز شکسته نخواهند شد.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
ذهنم بسته است،
تنم خسته است،
سکوتم مرگ‌بار است
و من هنوز، با سکوت می‌خندم.
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
«هیچ چیز در زندگی ارزش نگرانی را ندارد».
نمی‌دانم چرا اگر این‌طور است که ما فکر می‌کنیم،
سکوت می‌کنیم،
نگران می‌شویم،
همه چیز در زندگی ارزش ذره‌ای نگرانی دارد.
زیرا زندگی، درک مسئله چرخ و فلک به ضمیمه هندسه است.
​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
انتظار...
و این همان است
که مرا،
ویران کرد.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
در پشت لبخند‌های دلبرانه‌مان،
دریایی‌ست طوفانی.
قلبی‌ست آغشته به خون،
آغشته به خون‌ زخم‌هایمان.
نقاشی‌مان اما هم‌چنان
خوب است.
لبخند می‌کشیم بر لب‌هایمان،
اما عالی نیست؛
چرا که دست نمی‌کشیم،
از آن‌چه که آزارمان می‌دهد.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
ناگفته‌هایم روی هم انباشته می‌شوند.
اندکی صبر، حوصله، درک... .
من فقط به این چند قلم محتاجم.
محتاج قضاوت‌های بی‌خود، حرف‌های آبکی،
دل‌داری‌های تقلبی یا حتی محبت‌های قلابی، نیستم.​

 

[MARYAM.NAJAFI]

***
من خود را میان سکوت‌هایم گم کرده‌ام؛
می‌شود نجاتم دهی؟
​