روی سایت دلنوشته ی ایست قلبی|ReiHane_FB کاربر انجمن یک رمان

[R.FANAYI]

صدای بوق ممتد...

صدایی که زنگ خطر مرگ بود!

تصویر بر سر زنانش،

چشمان لبالب از اشکش...

 

[R.FANAYI]

پشیمانی در چشمانش موج میزد و جای آن سردی همیشگی را گرفته بود!

خوشحال باشم برای از بین رفتن آن سردی!؟

دست هایی که حال همچون من در عرض ثانیه ای تنهایشان گذاشته بود.

دخترکی که لبخند لبانش همچون خاری فرو رفته در قلبم بود حال جایش را به اشک داده بود.

اظهار ناراحتی کردن برایم سخت است برای خاری که به خون قلبم آغشته بود.

 

[R.FANAYI]

صدایش که نامم را جار میزد رعشه به تنم انداخت.

برای آخرین بار به صدایش که مرا فرا می‌خواند گوش جان سپردم.

اما امان از توانایی تکلم که مرا از جان گفتن به او محروم کرد!

 

[R.FANAYI]

آمبولانسی که همیشه رویای سوارش شدن را داشتم،

حال پیکر بی جانم را حمل می کرد!

آرزو هایم به یک باره بال در آوردند و پر کشیدند...

 

[R.FANAYI]

دکتر هایی که سعی در جان بخشیدن به انسانی که قبل از تصادف جان داده بود داشتند.

باز هم صدای بوق کر کننده...

این بار این بوق نشان از مرگ حتمی را میداد..!

 

[R.FANAYI]

صدای بوقی که همراه با جیغ های مادرم و فریاد های پدرم ملودی زیبایی را می‌نواخت.

مردی که حال عذاب وجدان جای من یار همیشگی‌اش بود.

حال باید عذاب وجدان را عروس آینده ی خود میدید!؟

تا زمانی که خودش لباس سفید برتن کند!؟

 

[R.FANAYI]

هنوز هم جانانم مرا یار همیشگی اش می خواند؟

هنوز هم پدرم به حق بودن مرگ انسان ها اعتقاد داشت؟

هنوز هم جانانم مرا یار همیشگی اش می خواند؟

هنوز هم مادرم مرا به دوری از پسرک خواهش و تمنا می‌کرد؟

 

[R.FANAYI]

حکم تبرعه را اعلام کنید من سهمم را گرفتم...

قاتل من خودم هستم حکم تبرعه را اعلام کنید...

به فردی که بهشت را زیر پاهایش جا داده بود،

گوش جان نسپاردم مقصر من هستم حکم تبرعه را اعلام کنید...

 

[R.FANAYI]

به فردی که برای بزرگ شدنم زحماتش را خرجم می‌کرد گوش نسپاردم،

مقصر من هستم حکم تبرعه را اعلام کنید...

نصیحت هایی که به تمسخر گرفتنشان کار هر روزه ام بود.

نگرانی هایی که بی خود و بی جهت می‎خواندمشان،

پتک است که بر سرم کوبیده میشود..!

 

[R.FANAYI]

جالب است...

انگار دیگر به رب المثل ها هم اعتمادی نیست!

ماهی را هروقت از آب بگیری تازه نیست،

من پشیمانم امّا دیر است..!

و دیگر برای حسرت خوردن هم دیر است.