روی سایت مجموعه دلنوشته‌‌های پیانو‌ی سیاه | Nayrika کاربر انجمن یك رمان

[Nayrika]

***
اینها اگر کشنده بودند،
همان لحظه‌ی اول مرا می‌ربودند.
کشنده، این یاد توست.
کشنده، افکار پو‌چی است،
که از تو و رفتنت می‌سازم!
بارها در افکارم از چشمانت سقوط کردم؛
بارها در منطقه‌ی بی‌‌توجهی‌‌ات خود را به دار آویختم!
و بارها در آن دالان تاریک، نفس را حبس کردم.

 

[Nayrika]

***
درون تابوت چه فرقی دارد با دنیایی که تو در آن نیستی؟
من خودم را بیش از اندازه دوست دارم.
چون که تو هنوز،
در دنیای درون من باقی مانده‌ای؛
در قلبم،
جایی که حتی خودم هم نمی‌توانم واردش شَوَم
و چه شُوم آن زمانی که
بخواهم برای به دست آوردنت،
قلبم را بِدَرَم!

 

[Nayrika]

***
این طوفانِ یاد تو است،
که ویرانه‌ای ساخته از من!
این شب‌ها به هم پیوسته است؛
وقفه‌ای به وجود نمی‌آید... .

 

[Nayrika]

***
پایان این قصه‌ی سرد و مه‌آلود را خواهم نواخت.
تو با خیال آسوده بخواب!
بخواب؛ تا سرگردان روزهای غم گرفته نشوی،
تا آواز نفرین، از درد پرنده‌ای
تو را نیازارد.

 

[Nayrika]

***
داستان دختری که
درون تابوت نفس می‌کشید را شنیده‌ای؟
آن دختر مرده‌ بود؛
اما معشو‌قه‌اش هنوز
درون قلبش نفس می‌کشید!
اغراق نیست؛
شاید که ذهن تو توان فهم این را ندارد.

 

[Nayrika]

***
دوستت دارم؛
به انداز‌ه‌ای که بتوانم باشم،
و اگر نباشم،
باز دوستت دارم!
برای اینکه بروم،
باید حرف‌های عاشقانه بزنم؛
تا که دلگیر نباشی از من که چرا قبل از رفتن، حرف‌هایم را نزدم!

 

[Nayrika]

***
بگذار این انگشت‌های سوخته از شکنجه پیانو
وقتی که گل سرخی را درون تابوت لمس می‌کنند،
تمام حرف‌هایم را بنوازند.
برای زِندِگانی، که توان نفس کشیدن در کنارت را دارند،
نخواهم گذاشت چهر‌ه‌ای از من برایت بماند.
این صورت زیبا خواهد سوخت!

 

[Nayrika]

***
حسرت کشیدن حق من‌ و توست!
حسرت‌هایی آغشته به اندوه،
گلویم را می‌فشارد.
این همه در کلمات سوختم.
یکبار برای همیشه بسوزم،
برای اینکه تو را نداشتم و نخواهم داشت!

 

[Nayrika]

***
یک شب،
وقتی هنوز دالان تاریک است ،
و یاس درونش نفس می‌کشد،
قدم‌هایت را می‌بویم؛
کمی آنجا می‌مانم،
تا بروی... .

 

[Nayrika]

***
آن شب،
این پیانو را به آتش خواهم کشید؛
میان آتش‌هایش تسکین خواهم یافت.
تمام آنچه را که برایت نواخته بودم،
خواهد سوخت!
دستانم را درون آتش می‌برم و برای آخرین بار،
آخرین نت را پیاده می‌کنم،
و می‌سوزم!
تمام می‌شوم.
مرا نخواهی دید،
تا آن روز که بنوازی!

پیانو‌ی سیاه
بدرود.