روی سایت مجموعه دلنوشته‌‌های به همین اشک قانعم | نیلوفر نانکلی کاربر انجمن یک رمان

[*Niloofar*]

***
من و شب و ماتم،
تنها شدیم باهم... .
رفتی و نفهمیدی،
حال بدی دارم...!

 

[*Niloofar*]

***
هنوز هم صدای گام‌های رفتنت،
ناقوس شب‌های تاریکم است؛
و من چه بی تابانه برای دیدن کفش‌هایت،
دلتنگی می‌کنم...!

 

[*Niloofar*]

***
دیشب دیدمت... .
همان لبخند همیشه‌؛
همان چشم‌های معصوم؛
همان زیبایی خیره کننده!
شاخ گل رزی را چون گذشته به من دادی و من، از عطر آن م**س.ت شدم... .
حیف و صد حیف،
که در خواب دیدمت...!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[*Niloofar*]

***
غم‌هایم تمامی ندارند؛
حداقل تا زمانی که حافظه‌ام کار می‌کند... .

 

[*Niloofar*]

***
سخت بود باور رفتنت... .
و سخت‌تر آن‌که...
باید به قلبم حالی می‌کردم که دیگر ندارمت...!

 

[*Niloofar*]

***
برای من، تو اولین تجربه‌ی عشق و دوست داشتن بودی؛
حیف و صد حیف که...
«من آخرین تجربه‌ات نبودم... .»

 

[*Niloofar*]

***
بیا جای خالی‌ات را از کنارم ببر.
این‌روزها تا نگاهم به نبودنت می‌افتد،
دلم سخت بی‌تابی می‌کند... .
کاش می‌دانستی
از نبودنت روزی صد بار، این دل می‌ریزد...!

 

[*Niloofar*]

***
دیگر باران هم عطر آن روزها را ندارد!
چه معصومانه پیر شده‌ام؛
لابه‌لای خاطراتی که هر دم در گوشم،
زمزمه‌ی دلتنگی سر می‌دهند... .

 

[*Niloofar*]

***
دیگر توان یادآوری خاطراتت را ندارم.
با هر یادآوری، قلبم می‌شکند... .
و من بازهم یادت را در قلبم به خاک می‌سپارم؛
اما...
با طلوع خورشید،
روز نو می‌شود و خاطراتت پیچک‌وار، به دور گلوی احساساتم می‌پیچد.
و چه چرخه‌ی تلخی است این مرور هر روز...!

 

[*Niloofar*]

***
دیگر تمام شد.
نه امیدی به بازگشت توست؛
نه امیدی به قدم برداشتن من... .
زمان می‌گذرد؛
و ما چه بی‌صدا از هم دور می‌شویم... .