روی سایت مجموعه دلنوشته‌‌های به همین اشک قانعم | نیلوفر نانکلی کاربر انجمن یک رمان

[*Niloofar*]

***
باران، دیشب رد پای حضورت را از خیابان شست.
و چه ناهماهنگی غم باری‌ست؛
که سیل اشک‌هایم، نمی‌توانند رد ‌پای حضورت را از قلبم با خود ببرند... .

 

[*Niloofar*]

***
این روزها،
احساس می‌کنم حجم غم‌هایم،
فراتر از تحملم است.
چه بی‌صدا می‌شکنم؛
و به امید فردایی بهتر رویا می‌بافم... .

 

[*Niloofar*]

***
می‌گفتی: «نفست بی من، می‌گیرد!»
اما این روزها،
خوب یادگرفته‌ای که کنار او،
نفس راحت بکشی... .

 

[*Niloofar*]

***
بال‌هایم را شکستی‌؛
نگذاشتی پا به پایت، پرواز کنم.
و این‌گونه شد که قرن‌ها، از تو دور افتاده‌ام... .

 

[*Niloofar*]

***
غمگین‌تر از آنم که اشک‌هایم را پاک کنم... ‌.
دل‌سنگ‌تر از آنی که مرهم زخم‌هایم شوی‌...!

 

[*Niloofar*]

***
عشق یک رویای تو خالی‌ست؛
تا به خودت می‌آیی،
اوج می‌گیرد و قلبت را با خود می‌برد... .
و چه بی‌تابانه دنبال دلت می‌دوی...!

 

[*Niloofar*]

***
کوچه‌هایی که روزی با هم از آن گذشتیم،
در نبودت‌،
به احساساتم،
دهن کجی می‌کنند...!

 

[*Niloofar*]

***
باران که می‌بارد،
زودتر از ترس هجوم خاطراتت،
به آغوشِ خواب پناه می‌برم.
آخر می‌دانی؟
هنوز،
جای خالی بارانیت،
در آن شب بارانی،
بر روی دوشم سنگینی می‌کند... .

 

[*Niloofar*]

***
دیگر دلتنگ تو نیستم.
اما دلتنگی برای خاطراتمان،
چه بی‌صدا مرا از پای درمی‌آورد... .

 

[*Niloofar*]

***
کنار او زیباتر شده بودی!
چشمانت برق می‌زد؛
نگاهت می‌خندید!
صدایت از شوق می‌لرزید!
اما باز هم تا نگاهت به نگاهم افتاد،
آن غم همیشگی را در چشمانت دیدم... .
دیگر دوست ندارم شرمنده ببینمت‌؛
هرچه باشد،
دوست‌داشتن که زوری نمی‌شود...!