مجموعه دلنوشته‌های روزنه | الهام سواری کابرانجمن یک رمان

[الهام.س]

هرروز تکرارشدن این تجرد مرا به آغوش محنت می‌کشاند،
و من بارهاست که در پشت سدی از آرزوهایم می‌میرم
تشنه؛
بدون یک روزنه‌ای،
در تفسر جرعه‌ای خوشی وشادمانی!

 

[الهام.س]

تن نهیفم دربرابر بار اندوه و مصیبتت نیز له خواهدشد،
همانند غنچه‌ی ناشکفته‌ای که درزیر کفش مردانه‌‌ات له‌شده و پرپر می‌شود.
و من در تو جنتلمنی ظالم می‌بینم.

 

[الهام.س]

موهایم را دردستان آن نسیمی که تو روزی برخلافش قدم برمی‌داشتی می‌دهم،
اما گویی افکارپوچ و هیچم را باخود می‌برد
و من وجودم خالی از نفرتت می‌شود.

 

[الهام.س]

خاموش می‌مانم درمقابل جملات تیز و برنده‌ات که پرده‌ی گوشم را دریده و به قلب وجانم زخم می‌نشانند،
موت و مماتم را جلوی چشمانم می‌بینم
اما؛
زنده‌ام تا این زجرها ادامه یابند!
شاید بعداز خشم، روزنه‌ای از محبت درتو دیده شود.

 

[الهام.س]

هرچقدر بیشتر به تو فرصت می‌دهم، تولحظه‌های خوب مرا به باد فنامی‌دهی؛
گویی باخود عهدبسته‌ای که
قلب،
روح و
جانم را
از من گرفته و
مرا به آغوش تنهایی‌ها بفرستی!

 

[الهام.س]

پروردگارا!
معشوقم دل به دلداری دگر داد،
مرا به فراموشی سپرد و درخاطرش دلداری دگر بود؛
هرچه بین ما اتفاق افتاد!
همه سراب و کابوسی دگر بود؛
نه روزنه‌ای جای گذاشت برروی قلبم...
و نه رفت و به من پیمانی دگرداد.

 

[الهام.س]

در تکاپوی دورشدن از خاطرات تلخ و کهنه‌ی توهستم، که همانند آواری برسرم می‌ریزند.
چشمانم جستجوگر راه نجاتیست که تو صدکردی!
و مرا راهی جز تقلا برای رهایی از دام تو نیست.

 

[الهام.س]

گویی افتاده‌ام درون گردبادی که تمام تاروپوت وجودم را درهم شکسته،
و مرا به جنگی ناعادلانه می‌خوانی؛
بااین تن زخمی و خسته توانی برای جنگیدن نیست!
روزنه‌ای از ترس‌هایم برروی قلب شکسته‌ام به یادگار گذاشته‌ای و من بادیدنش هرروز روزی هزاربار در خود می‌شکنم.

 

[الهام.س]

مرا مجازاتی دشوارتر
از نگاه درچشمان بامسمای تو نیست،
باید بگریزم از دامی که پهن کرده‌ای!

 

[الهام.س]

غوطه‌ور درسکوت خلوت خود بی‌رمق جان می‌دهم؛
ازپیش بی‌راهه
ازپس تنگناست
پیکرم در امواج تنهایی خویش درطلاطم است
و نه راهیست به پیش
و نه می‌توانم ادامه داد.