کامل شده مجموعه اشعار سه قدم مانده به تو | فاطمه علی آبادی کاربر انجمن یک رمان

[Fateme.]

***
به یاد آور که یک‌روزی
کنار کوچه‌ای تاریک
من انقدر صبر می‌کردم
که قلبم از تو پر گردد
زد اما یک‌کسی حرفی
که پایم بعد مدت‌ها
در آن کوچه نیاوردم

ز تو گفت و ز آن چوبی
که با آن جَنَّتَت بستی
دلم بشکست از حقی
که کارش رنج و آزار است
پناهم شد همان شری
که من را از تو دورم کرد

شدم مانند آن مرغی
که بالش را همه کندند
ولی روزی ندا آمد
تو من را باز می خواندی
تو گفتی دوستم داری
چه بد باشم چه رویایی​

 

[Fateme.]

***
دل به کوی تو رهی خواست، نیافت
دلِ بی‌مایه همی خواست، نیافت

بر لبِ بامِ تو هر شب بشتافت
هر دمی ماه شد و راه نیافت

دلِ من سر سپرده در ره تو
هر رهی باز شد و راه نیافت

تو خدایی و ز لطفت هرگز
ذره‌ای غصه برم راه نیافت​

 

[Fateme.]

***
الهی، چشم می‌بندیم به روی مشکلات اما
تو قول دادی که آسانی‌ست بعد از این، خداوندا​

 

[Fateme.]

***
خدایا سخت می‌گیری در این اوضاع که وانَفساست
سبو بشکست و امّا باز، آن پیمانه پابرجاست​

 

[Fateme.]

***
ای کاش که قلب و دل ما سنگ نبود
آن موقع دگر هیچ کجا جنگ نبود

طومار جهان ز خدعه‌ها پر شده‌ است
افسوس خدایا که ریا ننگ نبود

گفتیم که کوریم و جهالت کردیم
حاشا که زمین بهر سفر تنگ نبود

جَعل است هر آن چیز که گفتیم ز عشق
افسوس که ساز هیچ کس چنگ¹ نبود

دلتنگ همان روز ز دیرین شده‌ام
روزی که جهان این همه بی‌رنگ نبود

سوزاندن دل پیشه‌ی ما شد امّا
گفتیم کُمِیت دینمان لنگ نبود²
​

چنگ¹: چنگ یک‌ساز ایرلندی و نماد وفاداری و جاویدان بودن روح آدمی است.
کمیت دینمان لنگ نبود²: کنایه از ناتوان بودن.

 

[Fateme.]

***
گفتی که بشر، سوز و گدازت از چیست؟
گفتم که جهان به کام من نیست که نیست

گفتی که برو چاره بر آن کن، باز آ
گفتم که مجو، چاره بر آن نیست که نیست

گفتی که بگو معنی خوشبختی چیست؟
گفتم که زمانی که بدی نیست که نیست

گفتی که توانی همه را خوب کنی؟
گفتم که توان ما چنین نیست که نیست

گفتی که بر آنچه که توانی، اندیش
گفتم که امید در دلم نیست که نیست

گفتی که برو بی همگان دوست بدار
گفتم که مگو؛ مِهر، دگر نیست که نیست
​

 

[Fateme.]

***
عشق را بر بال تو حک کرد خدا
لحظه‌ای کز عشق شمعی سوختی

او به تو حتی نگاهی هم نکرد
تو فقط بر او نگاهت دوختی

تو نه تنها سنبل عاشق شدی
بلکه بر ما بندگی آموختی
​

پ‌ن: شعر خطاب به پروانه که نماد عاشق پاک‌ باخته در عرفان است سروده شده‌.

 

[Fateme.]

***
عشق تو چنان در دل ما ریشه دوانده
کز جان و تن خویش دگر هیچ نمانده​

 

[Fateme.]

***
بلا آمد؛ شدیم بنده؛ به غیرش دل نبستیم؛
خطر بگذشت؛ نمک خوردیم؛ نمکدانش شکستیم!



​

 

[Fateme.]

***
فرهادم و شیرینی، مجنونم و لیلایی
تو بی شَبَهی، بکری؛ در وهم نمی‌آیی​