دلنوشته و من باز نوشت| roro nei30 کاربر انجمن یک رمان

[roro nei30]

بسم الله الرحمن الرحیم

نام دلنوشته: و من باز نوشت!
نویسنده: roro nei30
مقدمه:
و من باز نوشت!
خنده دار است نه؟
جمله بندی م به هم ریخته، نه فعل صحیح است نه نهاد!
در نبودت همه افراد را گم کرده ام، گاهی به ناگاه شروع می کنم به نوشتن و گاهی تمامش می کنم
و بعد از چند روز باز شروع می کنم
می دانی نیستی ولی از بودنت خوشحالم!
آخر اگر از همان ابتدا نبودی من نوشتن را از کجا می آموختم؟
کلماتم، منبع احساساتم، باز هم برای تو می نویسم!

 

[roro nei30]

می دانی؟ عشق دوم بودن کار سختی ست نه؟
می دانی که تو اولین نیستی
بهترین نیستی
ولی باز تلاش می کنی
اعتماد نابود شده را اصلاح می کنی
و کاری می کنی که دل شکسته ای
همان تکه خرده ها را جمع کند و با همان قلب ترک دار
عاشقی کند!​

 

[roro nei30]

می نویسم چون می دانم هستی
می دانم می آیی
اگر هم نیایی...
دردناک است نیایی
تو می آیی!
این یک دستور است تا نکند یک وقت
"قلبم" را به چوب حراج بزنم و
"قلمم" را به آتش بکشم
آخر مقصود همه این "دل" "نوشته" ها
آمدن توست​

 

[roro nei30]

می دانی حکمت خلق چای چه بود؟
تا عاشقانه های تسخیر کننده به وجود بیایند
اگر چای نبود
که می خواست دو فنجان چای بریزد و بفهمد او دیگر نیست؟
که می خواست سر خواستگاری چای بریزد؟
که می خواست دلت را گرم کند و تو متوجه شوی چایت سرد شده؟
می دانی؟
چای عجب مامور خوبی ست برای عاشقانه نویس ها
چنان دلشان را پر می کند
و کله یشان را داغ
که می نشینند و می نویسند
که چای برایت ریختم!​

 

[roro nei30]

لب های تو
همان شاخه زیتونی ست
که باید
روی لوله تفنگ چشمانم بوسه زند تا آتش بس شود...​

 

[roro nei30]

من هیچ وقت توِ زندگی تو نمی شوم
تو بودن زیبا ترین اصل در نوشته هایت است
نوشته هایی که با لذت آن ها را می خوانم اما...
من آن تو نیستم!
هرچند تو، همان توِ درون نوشته هایم هستی!​

 

[roro nei30]

می دانی تو همان سیبی هستی که هر چقدربرایت بیشتر صبر کنم
در دلم سرخ تر و رسیده تر می شوی
ولی یادت نرود
بیش از اندازه از من دوربمانی
در دلم می گندی و مرا هم به نابودی می کششی!
مگر این دل بی تو تاب زنده ماندن دارد؟​

 

[roro nei30]

باید به شکسته دلان بگویی
پینه های دستت از کار کردن نمی توانند کاری کنند که شب ها با آن ها اشک های دلتنگیت را پاک نکنی
دوری ها نمی توانند کاری کنند که قلبت، مانند دستانت از او جدا شوند
تلخ است اما واقعیت این است که
دل شکستگان نمی توانند دلدارشان را فراموش کنند
تو هیچ وقت شخصی که عروسکت را خراب کرده فراموش نخواهی کرد
چه انتظار داری کسی که قلبت را شکسته فراموش کنی؟
​

 

[roro nei30]

وقت هایی هست که دوست داری در آغوشش بگیری
آنقدر محکم و آنقدر طولانی که نرود
گاهی حتی نمی خواهی لحظه ای از آغوشش جدا شوی
گویا قرار است فردا برود
آن قدر در آغوشش می کشی، بویش می کنی، که او هم خنده اش می گیرد و می گوید:
_ کسی من رو نمی خوره ها.
و ای کاش می دانست که روزی همین زمانه او را از من می خورد.​

 

[roro nei30]

سهم من از وجودت چه زیبا و بزرگ است
«تو» همین لحظه
همین وقت
کنارم سر برگه
زیر قلمم
هستی!​