شعر مجموعه اشعار از میعادگاه دل | زهرا صالحی(تابان) نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

[Taban_Art]

***

می‌بخشمت با اینکه می‌دانی خودت هم
کاری که کردی جای بخشیدن ندارد
دار و ندارِ من دلی بوده که حالا
بشکسته اما حق رنجیدن ندارد

***​

 

[Taban_Art]

***

پاییزِ رنگارنگِ سال، تنها برای قصه هاست
پاییزِ من با غصه‌ها، از قصه‌ی رنگ‌ها جداست
پاییزِ قصه‌های من، پُر از صدای گریه‌هاست
پاییزِ خاطرات تو،با من چه بی‌رحمانه ساخت

***​

 

[Taban_Art]

***

یلدا نمی‌شود بدونِ تو
من دائماً درگیرِ پاییزم
هر شب به یادت فال می‌گیرم
همراه حافظ اشک می‌ریزم

***​

 

[Taban_Art]

***

با تو همه غم‌های دنیا هیچ
بی تو دریغ از خنده‌ای کوتاه
آخر چگونه زنده می‌ماند
ستاره‌ای در شب بدونِ ماه؟!

***​

 

[Taban_Art]

***

در آسمانِ بی‌کسی پرنده پر نمی‌زد
دلی که مبتلا شده، به خنده سر نمی‌زند
چنان شکسته ام دلم، شکسته‌تر نمی‌شود
و طعنه‌ای به شامگاه بی‌سحر نمی‌زد

***​

 

[Taban_Art]

***

ز شوکران عشق ت، رسیده جانِ من به لب
به جز تو هیچکس تبر، به چوب تر نمی‌زند
رها نمی‌کند مرا، شراره‌های یادِ تو
به پشتِ خسته خنجرت، که بیش‌تر نمی‌زند

***

برگرفته از یکی از اشعار هوشنگ ابتهاج
*به قلم تابان* ​

 

[Taban_Art]

***

من به یک رنگی‌ِ چشمان تو عادت کردم
و به گرمایِ دو دستانِ تو عادت کردم
یادِ لبخند پُر از مهرِ تو آرامش محض
چون به لب‌های غزل‌خوان تو عادت کردم

***​

 

[Taban_Art]

***

دلبرم عشقِ تو شد معجزه‌ی شادیِ من
تا به یک بوسه‌ی سوزانِ تو عادت کردم
واژه واژه تب عشقت غزلی پُر احساس
من به این شعر و به دیوانِ تو عادت کردم

***​

 

[Taban_Art]

***

شاعری جرمِ قشنگی ست و من محکوم
به گنه‌کارترین شاعر این محشرها
و شده حم قصاصم پُر یک دفتر شعر
بلبل و شعر و غزل کنارِ این قاتل‌ها

***​

 

[Taban_Art]

***

باورش سخت شده رفتن و خاموشیِ تو
او چه خوشبخت شد از عشق و هم‌آغوشیِ تو

***​