روی سایت دلنوشته قلم دلم | فائزه کاکاحاجی کاربر انجمن یک رمان

[فائزه کاکاحاجی]

شک مانند خوره عشق را می خورد وریشه ی را از خاک ومی خشکاند...
چه کسی گفته عشق یعنی سوختن،ساختن...عشق یعنی ساختن،ماندن...
آخر راه است ،نمانم تنها عشق من...
حالا که ساختم همراهت،نسوزم عشق من...

 

[فائزه کاکاحاجی]

ساربانِ این دل ویرانه ام...
بعضی ها گویند که دیوانه ام...
ولی من آن افسانه ام...
که در جوار پیر مِی خانه ام...
بازم شرگشته ی این عشق پُر ناله ام...
ولی افسوس که نشد شانه ام...
برای فغان های صدساله ام...

 

[فائزه کاکاحاجی]

سرد شدم ،زمانی که سرمای دستان تو آتش به تمام هستی ام زد ....
هنگامی که تو رفتی و گرما به خانه باز نگشت...
رفتنت را دلم ،در دل تاریکی شب فریاد زد...
اما تو نیامدی چه سود،که من بی دل راه بازگشت را گم کردم...
قطره های اشکم را برایت جمع کرده ام،همان دریایی شد که تو میگفتی به اندازه آن مرا دوست داری...
شیره ی جانم شهید شدی؟...
به آرزو هایت رسیدی؟...
ای وفادار به عهدی که با امامت بستی...
چرا به قولت به من وفادار نبودی؟....
نمیتوانم نبخشم گلی را که پر پر شدتاهمگان بدانندبانویم زینب،ناموس تمام شیعیان است....

 

[فائزه کاکاحاجی]

گلم راپس بده...
پژمرده شده است...
دل سیاهت مانع تابیدن خورشید ایمان به قلبش شده...
گلم را پس بده...
دیگر امانت دار خوب من نیستی...
توبه شکسته ای و سوی بی راهه میروی...
گل من نحیف است...
طاقت فشار دستان تورا ندارد...
گلم را پس بده....

 

[فائزه کاکاحاجی]

باید آموخت که...
حرف های گفته شده آب ریخته شده است...
گ*ن*ا*ه ها ی کوچک مقدمه گ*ن*ا*ه بزرگتراست...
مهربانی لازمه ی زندگیست...
عشق پاک راه رسیدن به خداست...
خود خواهی عاقبتش تنهایست...
شکستن دل عزیز،پشیمانیست...
پند بزرگان،درس زندگیست...

 

[فائزه کاکاحاجی]

می دانی چرا از غمم غمگین می شوی؟
زیرا ،من شکایت بلد نیستم ،قهرهم بلد نیستم فقط می توانم تمام نا امیدی ام از تو را ،از عمق صدای شکستن قلبم به چشمانم انتقال بدهم...
آن وقت است که تو هر کاری کنی ،من یاد قلب بند زده ام می افتم...
لبخندی که از لبانم دزدیدی،حوادث گم و گورش کرد...
جبران چیزی که نمیتوانی به من باز گردانی،چه فایده ای دارد...
قلبم حافظه دارد.
گرچه خیلی مهربان است...
اما همیشه ماندگار ترین زخم،از عزیز ترین کس به جا می ماند...

 

[فائزه کاکاحاجی]

مشکل بدبختی نیست...برای بعضی ها بدبختی این است که مشکلی نیست...

 

[فائزه کاکاحاجی]

حال دلم خوش نیست،اسیر تکرارم...
حالت رومی پرسم اما خبر دارم...
مهمان بی عزت،از اولین بارم...
زندانی در دنیا،شکسته دوبالم...
رهایی نمی یابم، ازاین دردطولانی...
محکوم به اینجا ومحکوم به تنهایی...
آرمانِ آزادی،الگوی رفتارم...
تو رونمی بخشم،باعث رفتارم...
حقیقت دنیا،زخم دلم،بازم...
شِکوِه نکن قلبم،هنوزنفس دارم...

 

[فائزه کاکاحاجی]

تیر خلاص را توبزن،من از پایان خوشم نمی آید...
از پایانی که تومی روی و من می مانم...
من زنم با تمام حس های موجود درهستی...
با تمام اشک های شیرین وتلخم...
گرچه رفتنت مرگ من است،اما برو...
من زندانت نمی شوم...
تو پرنده ی زیبای من،برای آسمانی...
قلب من وسعتش برای تو،کم است...
فقط، هرکجا پرواز کردی،به مَردمانش بگو...
این تن عزیز دل یک عاشق است...
زخم بر سایه اش بزنید،حکم مرگ اوراامضا زده اید...

 

[فائزه کاکاحاجی]

یه وقت هایی دل می گیره،بغض گلو رومی گیره،یه وقت هایی ازهمه بدت میاد،یه وقت هایی باهمه قهرت میاد....
دل گرفته،دلو آزارش نده...
میخواست بره چپ،نگوبده...
آخ ،همه عالم بدونن،آرامش ازپیشم رفته...
آخ ،ازاین قلبم،که ناگه ازپیشم رفته...
این همه شور،نیافروزد،دنیا، دلم رفته...