دلنوشته شب | zhila کاربر انجمن یک رمان

[Nyx]

دلنوشته : شب
نویسنده: ژیلا. ح
ویراستار: نسترن بانو



مقدمه :
شب... جادوی دو حرف، شاید هم مشکی چشمانت...
مدت‌هاست تنها شده‌ام
گویی ستاره‌ای شدم در آسمان
ستاره‌ای که چرخید و چرخید و هیچ گاه به ماهش نرسید...
این چه قانونی است که...
شاید میلیاردهاست که خاموش شده‌ام
شاید میلیاردهاست که در آسمان از بین رفته‌ام و تنها انعکاسی از من در آسمان مانده
اما تو هر شب
ماه پر شکوه شب‌ها هستی
هر شب لبخند زیبایت را بر همه هدیه می‌کنی
هر شب رخ مهتابت را بر دل می‌کشی
هر شب
می‌آیی
آشوب می‌کنی
و همان طور پر جلال و شکوهمند
می‌روی،
شب...
امپراطوری...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Nyx]

حتی نیوتون هم نتوانست اثبات کند
چه قانونی است جاذبه‌ی تو
که این‌گونه ویران می‌کند...
نتوانست اثبات کند نگاهت چه جاذبه‌ای داشت
که دلم این‌گونه بی تابانه در مداری دور چشمانت، دورت می‌گردد...

#ژیلو

 

[Nyx]

آدم همیشه تنها بوده
تنها به دنیا میاد
تنها زندگی می‌کنه
تنهام می‌میره
ولی یه وقتا هست
انقدر تنها میشی
فقط دلت می‌خواد بتونی اثباتش کنی!

 

[Nyx]

زندگی یه بخت آزمایی بزرگ بود
بلیطش رو گرفتیم
ولی باختیمش
درست تو لحظه‌ی آخر که فکر می‌کردیم همه چی درست و سرجاشه...

#ژیلو

 

[Nyx]

انقدر تو عمرمون جاهای خالی پر کردیم که اگه کارگر شهرداری بودیم
الان می‌تونستیم با حقوقمون یه خونه نقلی بخریم...
ولی امون از اون جاهای خالی
که با هیچی پر نمی‌شن...
انگار ساخته شدن
تا خالی بمون
انقدر که یه روز پات گیر کنه به گوشه‌ی یکی از درداشون و با کله پرت شی توشون.
اونقدر محکم بخوری زمین که هیچ‌کی نتونه از اون چاه‌های بزرگ بیرون بکشتت...

 

[Nyx]

اینایی که حریم بقیه رو می‌شکنن
اینایی که دل می‌شکونن حرمت نگه می‌دارن
اینا رو کاریشون نداشته باشین...
اینا همونان که تو بچگیشون حداقل یه بار تمرین نکردن که وقتی از رو کاشی‌های سرامیک رد می‌شدن پاشون نره رو خط!

#ژیلو

 

[Nyx]

ابر و باد و مه و خورشید و فلکی که می‌گفتن، چهارتام قرض کردن وایستادن جلومون،
ما که از اول ارتشمون تک نفره بود،
ولی انگار دنیا کمر بسته بود تا کامل رو زمین پخش نشدیم دست از سرمون برنداره...

 

[Nyx]

هر چی دوییدیم
تهش رسیدیم به خودمون
انگار دنیا بیشتر از اون چیزی که فکر می‌کردیم گرد بود.
تهش چیزی نصیبمون نشد...
ولی دونده‌ی خوبی شدیم
هی دوییدیم پی دردامون که کمشون کنیم
خورده شیشه‌هامون رو جمعشون کنیم
تهش بازم خودمون موندیم و خوندمون...
و یه چرخ فلک که فقط سرگیجش برامون به ارث موند و سردرد...

 

[Nyx]

شبا که همه می‌خوابن
خیره می‌شم به سقف گچی اتاق
هیچی جز سیاهی محض نیست
یه روز متفاوت دیگه
بازم یه عده میان، یه عده میرن
یه عده اون روز بهترین روزشونه، یه عده بدترین روزشون
اما
شبایی که من بیدارم همشون یه شکلن
یه طعم گس داره
از جنس تنهایی خدا...

 

[Nyx]

ادما اومدن و رفتن
چرخ فلک چرخید و چرخید
دردا اومدن و از شخصی به شخص دیگه منتقل شدن
شبا ماه می‌اومد آسمون و
روزا خورشید
همه چی سر جاش بود
فقط انگار یه چیزی با بقیه چیزا همخونی نمی‌کرد
یکی بین این همه رفت و آمد و هجوم آدما
گم شده بود
بین فریادای سکوتی که هیچ کی نشنیدش...