مشاعره مشاعره با اشعار سيد مهدى موسوى

[m.sina]

دوید مادر و در چشم های او نِگریست
-«سلام... » بعد درآن بازوان خسته گریست

که تشنه است کویری که در تنش دارد
که هفت سال و دو ماه است که عطش دارد​

دارم یواش یواش که از هوش می روم

پیچیده توی جمجمه ام هی صدای دست

هی دست دست می کنی و من که مرده ام

آن کس که نیست ، خسته شده از هر آنچه هست

 

[بَهآرنارنج]

دارم یواش یواش که از هوش می روم

پیچیده توی جمجمه ام هی صدای دست

هی دست دست می کنی و من که مرده ام

آن کس که نیست ، خسته شده از هر آنچه هست

تمام شهر فراموش کرده‌اند تو را
مهم نبود…
مهم نیست…
باز منتظرم!​

 

[m.sina]

تمام شهر فراموش کرده‌اند تو را
مهم نبود…
مهم نیست…
باز منتظرم!​

موشی از پشت تخت می‌گذرد
در تنم گریه‌ای‌ست جرواجر
موس بر روی میز می‌لغزد
عکس خورشید توی کامپیوتر

 

[.MOON.]

موشی از پشت تخت می‌گذرد
در تنم گریه‌ای‌ست جرواجر
موس بر روی میز می‌لغزد
عکس خورشید توی کامپیوتر

رسید نامه ات امّا... نه! عاشقانه نبود



حدیث غمزه ی لیلا و مرگ مجنون بود

رسید نامه ات امّا وصیّت خون بود



نگاه کن پسرت را که شکل درد شده!​

 

[m.sina]

رسید نامه ات امّا... نه! عاشقانه نبود



حدیث غمزه ی لیلا و مرگ مجنون بود

رسید نامه ات امّا وصیّت خون بود



نگاه کن پسرت را که شکل درد شده!​

هر آنکه ماند گرفتار واژه ی خود شد
تو رفتی از برِ ما و هر آنچه می شد، شد

به باد طعنه گرفتند کار مَردَم را
سکوت کردم و خوردم صدای دردم را

 

[.MOON.]

هر آنکه ماند گرفتار واژه ی خود شد
تو رفتی از برِ ما و هر آنچه می شد، شد

به باد طعنه گرفتند کار مَردَم را
سکوت کردم و خوردم صدای دردم را

آن سایه ای که پشت سرت راه می رود

گرگی مخوف در کت و شلوار عابر است!​

 

[m.sina]

آن سایه ای که پشت سرت راه می رود

گرگی مخوف در کت و شلوار عابر است!​

توی زیبایی ات شعار بده

موی تب کرده را به باد بریز

عرق کارگر شو قبل از مزد!

اوّلین پیک را زیاد بریز

 

[.MOON.]

توی زیبایی ات شعار بده

موی تب کرده را به باد بریز

عرق کارگر شو قبل از مزد!

اوّلین پیک را زیاد بریز

زندگی بچّه ای بدون توپ

گیج، در یک زمین خاکی بود

باختن بی مسابقه، بی هیچ!

زندگی چیز دردناکی بود!​

 

[m.sina]

زندگی بچّه ای بدون توپ

گیج، در یک زمین خاکی بود

باختن بی مسابقه، بی هیچ!

زندگی چیز دردناکی بود!​

در این دیار آمدن نو بهار پوچ

تنها دلیل رفتن مرغ مهاجر است

دارد قطار فاجعه نزدیک می شود

بمبی هنوز در چمدان مسافر است

 

[.MOON.]

در این دیار آمدن نو بهار پوچ

تنها دلیل رفتن مرغ مهاجر است

دارد قطار فاجعه نزدیک می شود

بمبی هنوز در چمدان مسافر است

توی زنجیر هم نمی خواهم

پیش ِ آدم فروش گریه کنیم

بغلم کن «شقایق» غمگین

تا که با «داریوش» گریه کنیم!!​