روی سایت دلنوشته‌ی عروس شب | negin javadi کاربرانجمن یک رمان

[negin javadi]

چه دنیایی شده است!
غرور، در جستجوی غروری است که آن را بشکند... .
قدرت نیازمند کسی است که در برابرش منقاد گردد... .
خوبی‌ها همواره نگرانند، که آن را بفهمند... .
زیبایی، همواره تشنه دلی که به او نگاه کنند... .
کوه‌هایی که از آرزوها بلندتر و راسخ‌ترند... .
باغ و بوستان‌هایی که از مردم این دنیا مبتهج‌ترند... .
برف‌ها که از دل ها سفیدتر و نقره‌فام‌ترند... .

 

[negin javadi]

ولی دنیا هرچقدر بد، زندگی هر چقدر گس بستگی به نگاه خودمان دارد.
در این دنیای کوچک جوری باید زندگی کرد، جوری فرکانس به کائنات فرستاد و عشق کرد؛ که هیچ یک از حس‌های بد حریف قدرتمان نشوند.
با این حال زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است... .
زندگی فقط و فقط یک بازیست... .

 

[negin javadi]

اما به قول سهراب:
کنار تو تنها تر شده‌ام.
از تو تا اوج تو، زندگی من گسترده است.
از من تا من تو گسترده‌ای.
با تو برخوردم... .
به راز پرستش پیوستم... .
از تو به راه افتادم... .
به جلوه‌ی رنج رسیدم... .
و با این همه‌ای شفاف.
و با این همه‌ای شگرف.
مرا راهی از تو به در نیست... .
زمین باران را صدا می‌زند، من تو را... .

 

[negin javadi]

گاهی به اندازه ابر دلم می‌گرید از این دنیا، آدم ها، عشق ها، زندگی ها، کاش همه چیز خوب شود.
تیک‌تاک ساعت گیج زمان در شب‌های تنهایی و خلوتم عجیب خودنمایی می‌کند؛ می‌دانم ساعت جان، می‌دانم چه می‌خواهی بگویی، این لحظاتی که صبر می‌کنم تا بگذرد خود زندگیست و باز نمی‌آید باز... .
ولی چه کنم دلتنگی مگر حرف حالیش هست؟! تمام آرامش ساحل را به من بدهند باز هم دلم بارانیست.
خیس تر از دریا و خراب تر از امواج... .

 

[negin javadi]

صبر خود یک نوع عمل است، شاید سخت‌ترین عمل اما به حکمت خدا احترام می‌گذارم و سکوت و صبر پیشه می‌کنم مانند: عروس شب.
و صبورانه درانتظار زمان نشستم، با صبر، حتی برگ توت‌هم به پیراهن ابریشمی تبدیل می‌شود... .
کنار دریا می‌روم آرام‌آرام کنار دریا قدم می‌زنم، دریا با آن همه وسعت و بزرگیش آرام است. جلوتر می‌روم امواج دریا محکم بر پاهایم بوسه می‌زنند، شن و ماسه پاهایم را قلقلک می‌دهند و لای انگشتانم حسش می‌کنم. نسیم سرد، دانه‌های ریز برف را در هوا می‌رقصاند.
چه کسی در هوای سرد سمت دریا می‌رود؟! مگر آنکه دیوانه باشد و مجنون... .

 

[negin javadi]

انگار دریا هم دلتنگیش را در خود جمع می‌کند و خود را آرام جلوه می‌دهد، ولی یک‌روز یک‌دفعه دلش به تلاطم می افتد. نمی‌دانم راز شگفت‌انگیز نمک چیست که هم در دریا هست و هم در اشک‌ها... .
من دلی را به دریا زدم که از آب واهمه داشت و او با مثلث عشقش مرا درخود ربود، برمودای من
برمی‌گردم و کنار تکه سنگی می‌نشینم، کلاه پالتویم را به سرم می‌گذارم و به صدای دلنشین موج دریا گوش می‌دهم. ساعت‌ها به جزر و مد دریا می‌نگرم. چقدر زیباست؛ موج‌های سرگردان دریا برای رسیدن به ساحل رقابت می‌کنند و ساحل آغوشش را برای دریا باز نگه داشته است، با هر بار آمدن موج در بغل ساحل، یک مشت صدف برایش هدیه می‌دهد... .

 

[negin javadi]

کم‌کم غروب با رنگ سرخ فامش از راه می‌رسد، خورشید آرام‌آرام در چاه مغرب فرو می‌رود و هرلحظه بیشتر در این چاه غرق می شود و چه غرق شدن زیبایی... .
و دوباره، ماه با رنگ نفره فامش در اوج آسمان می‌درخشد و عکس خود را در دریا می‌بیند.
به رویش لبخندی می‌زنم؛ با سر انگشتم روی شن‌های نرم و برف خورده قلبی را نقاشی می‌کنم،
آری قلب... .
همان قلبی که بازیچه رشگین و فریه و شیطنت‌ها شد و دم نزد... .

 

[negin javadi]

حال این قلب خسته است، ولی به دستای گرم خدا امیدوار است و صبرکرده است.
خدای مهربان به هر کس که صبر کند هدیه‌ی قشنگی می‌دهد، تا قدردان احترام آن به حکمت خود باشد.
همه نوشته‌هایم، تقدیم به هدیه قشنگم که قرار است خدا در وقت خودش بهم بدهد... .
ماه جان!
آخرش هم نفهمیدم "عروس شب" منم یا تو؟!

 

[negin javadi]

از روی تکه سنگ بلند می‌شوم و هندزفری را در گوشم می‌.ذارم و آهنگ دلنشین "از عشق بگو" را پلی می‌کنم و قدم زنان از دریا دور می‌شوم... .
دلداده‌ی توام، رویای هر شبی... .
عاشق نمی‌شدم، عاشق شدم ببین!
رفتی از کنارم اما، رفتنت پر از معما
حیف... .
گفتمت از عشق و باور... .
گفتی از نگاه آخر!
حیف… .

 

[Maede Shams]

باتشکر از اعتماد شما برای به اشتراک‌گذاشتن آثارتان در انجمن یک‌رمان.
خسته نباشید. ​