روی سایت دلنوشته‌ی اشک سکوت | Z.M.SH کاربر انجمن یک رمان

[Z.Mirhasani]

***
راستی!
سکوت قبل از مرگش وصیتی داشت!
او گفت:
-«لطفاً صدایم را بشنوید،
دردم را بفهمید و
اعتراضم را درک کنید.
من وقتی می‌میرم که مردمان فراموش کنند منی هستم!
هرگز سکوت را به فراموشی و بی‌اهمیتی نسپارید!»
اشکی که او برایمان ریخت، بهایش خیلی زیاد بود.​

 

[Z.Mirhasani]

***
همیشه سکوت در طول زندگی‌مان فریاد می‌زد:
-«تنها گوشی شنوا و کمی درک می‌خواهم!»
اما حتی در لحظه‌ی مرگش هم
نه گوشی شنوا شد و
نه درکی پیدا شد!​

 

[Z.Mirhasani]

***
فایده داشتن چشم این است که وقتی غمگین هستی و سخنی بر زبان نمی‌آوری،
به جای زبانت حرف می‌زنند و بیانگر حالت هستند.
شاید چشم‌ها بهترین همراهان سکوت‌اند؛
ولی این روزها هر دو از درد اشک می‌ریزند!
چه حال خرابی دارند آن‌ها در این دنیا!​

 

[Z.Mirhasani]

***
چه بی‌رحم شده است سکوتم!
مرا در حقیقت زندگی‌ام غرق کرده است!
آنقدر این حقیقت را در سرم کوبیده است
که هوس خوابی طولانی کرده‌ام!
تقصیری ندارد!
او فقط کمی شکننده است!
بعضی وقت‌ها باید گله‌ای از روزگار بکند
تا آرام شود!​

 

[Z.Mirhasani]

***
سکوت، دوست دیرینه‌ام،
باز هم همدم بغض شبانه‌ام شد!
بار دیگر شاهد اشک‌هایم شد!
باز هم همراهم خندید و اشک ریخت،
اشک‌هایم را پاک کرد
اما هیچ وقت کسی با او همدردی نکرد!
او هم مثل من در جمعیت این جهان کسی را ندارد!
شاید به همین خاطر است که هم را می‌فهمیم...!​

 

[Z.Mirhasani]

***
در چشمانم
حس درد و نفرت شعله می‌کشد،
احساس پوچی عمیقی تمام جانم را دربرمی‌گیرد!
دیگر حتی یک کلمه هم نمی‌توانم بگویم جز:
-«سکوت!»
و سکوت در طرف دیگر
برایم اشک می‌ریزد.
​

 

[Z.Mirhasani]

***
به تمام آدم‌های اطرافم
بی‌اعتمادم!
هیچکس برای دردودل کردن،
گزینه‌ی خوبی نیست!
سکوت،
همدم خوبی‌ست برای دردودل‌هایم؛
ولی چند وقتی‌ست خودش را پنهان کرده است از دیده‌هایم!
نمی‌دانم چرا!
شاید دل او هم مثل من،
هوای دیوار کرده است!​

 

[Z.Mirhasani]

***
این روزها
اعتماد کردن و تک رنگ بودن
خیلی سخت شده است!
دلم برای سکوتم می‌سوزد!
همیشه مورد اعتماد بوده است؛
اما هیچ وقت کسی نبود
که سکوت به او اعتماد کند!​

 

[Z.Mirhasani]

***
کلمه به کلمه،
بند تا بند،
بی‌پروا سخن می‌گوییم!
دفترهایمان پر از خط و خطوط‌های خم و راست،
پر ازحرف‌های غیرقابل‌هضم روزگار!
یک جایی از زندگی،
تنها با حرف زدن آرام می‌شویم؛
اما بعضی از حرف‌ها چه راحت می‌شکنند
شیشه‌ی دل را!
و بعضی دیگر
چه راحت مرحم می‌شوند برای زخم دل‌ها!
اگر حرف زدن آرام می‌کند،
سکوت،
لبخندت را جاودان می‌کند!
سکوت،
همیشه شیرینی و تلخی‌اش از حرف‌ها بیشتر است...!





​

 

[Z.Mirhasani]

***
امروز کمی با سکوتم خلوت کرده‌ام،
باز هم برایش از دردهایم گفتم؛
اما او تنها
شنونده‌ی حرف‌هایم بود!
هیچ حرکتی انجام نمی‌داد.
فکر کنم دردهایم زیادی برایش سنگین بود!​