مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

زینب میشی · 20/5/18

در دهکده ی عشق تو را دارم و بس

در معبد تنهایی تو را دارم و بس

دخترعلی · 20/5/18

سزاوار نیست انسان خسته باشد
به دل از هرکسی رسته باشد
تو ای انسان که اگه بر زمانی
نباید هر زمانی خسته باشی

atash.r · 20/5/18

یادم تو را فراموش جانم تو را در اغوش
شاید که رسته باشی از این دوش و از ان هوش

زینب میشی · 20/5/18

atash.r گفت
یادم تو را فراموش جانم تو را در اغوش
شاید که رسته باشی از این دوش و از ان هوش

شب و روزم به تو مشغول شد به شعر و غزلی
نکند شعر مرا خواندی ندادی نظری !

Soran · 20/5/18

زینب میشی گفت
شب و روزم به تو مشغول شد به شعر و غزلی
نکند شعر مرا خواندی ندادی نظری !

یا مرا بالای قلبت می بری
یا به چاقو صد نهشتت می کنم

Soran · 20/5/18

زینب میشی گفت
شب و روزم به تو مشغول شد به شعر و غزلی
نکند شعر مرا خواندی ندادی نظری !

یا مرا بالای قلبت می بری
یا به چاقو صد نهشتت می کنم

Es_shima · 20/5/18

م**س.تِ هوشیاری خویش گشتم و غافل نشدم
هر چه اندیشه فراوان، حیف... عاقل نشدم

roro nei30 · 20/5/18

Es_shima گفت
م**س.تِ هوشیاری خویش گشتم و غافل نشدم
هر چه اندیشه فراوان، حیف... عاقل نشدم

من شدم ریشه عصیان و نبرد
تو شدی تیشه و طغیان بر من

زینب میشی · 20/5/18

roro nei30 گفت
من شدم ریشه عصیان و نبرد
تو شدی تیشه و طغیان بر من

میروم اما بیادت هستم و با یاد تو

میشوم م**س.ت و خراب آن نگاه ناز تو

roro nei30 · 20/5/18

زینب میشی گفت
میروم اما بیادت هستم و با یاد تو

میشوم م**س.ت و خراب آن نگاه ناز تو

وار تو آفتاب و من ماه تابان شب ها شوم
نام من طغیان گر این اسمان خواهد شد