روی سایت مجموعه دلنوشته‌های طعم تلخ بهار | REIHANE_F کاربر انجمن یک رمان

[R.FANAYI]

نام مجموعه: طعم تلخ بهار
نام نویسنده: REIHANE_F
نام ویراستار: maryam.abbasi
تگ: منتخب
مقدمه:
از همان‌جا شروع شد!
همان‌جا که در امتداد کوچه باغی خالی از جمعیت
شانه به شانه‌یِ یک‌دیگر قدم برمی‌داشتیم
و من غافل از تویی که تنها دلیل شیرین بودنِ بهارِ زندگی‌ام بودی
می‌خندیدم، بدون دغدغه‌یِ روزی که نباشی... .
پ.ن: ممنون از S SHIVA PANAH برای انتخاب عنوان​

 

[Sama_Shams]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...


نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[R.FANAYI]

***
لبخند نقشی‌ست که باید
کسی طرحش را برایت بزند.
می‌دانی...خودت هم توانش را داری؛
امّا تنها تفاوتش این است
که تو با مداد طرح می‌زنی و اگر پاک‌کنی سر راهت قرار بگیرد،
به راحتی لبخندت را مثل آن هزار خاطره‌ای
که از زمان کودکی‌ات پاک شده‌اند و به یاد نمی‌آوریشان
پاک می‌کند
و تو فراموش می‌کنی که روزی لبخند فُرم زیبایِ لب‌هایت را به رخ می‌کشید... .

 

[R.FANAYI]

***
در برابر او،
تو مجسمه می‌شوی و او مجسمه ساز.
قلم مخصوصش را برمی‌دارد
و طرحِ لبخندی شیرین را رویِ لب‌هایت می‌زند
و چه شیرین است احساسات خلاصه شده‌یِ مجسمه‌ ساز ماهر
در لبخندی که رویِ لب‌هایِ تو، جا خوش کرده...!
شیرینی‌ای که زیر دندانت مزه می‌کند
و چشیدن دوباره‌اش را با جان و دل می‌پذیری.

 

[R.FANAYI]

***
لبخند که به دست او طرح لب‌هایت شود
دیگر چشم‌هایت بارانی که هیچ،
ابری هم نمی‌شوند!
لبخند را رویِ لبت حک می‌کند؛
امّا رویِ قلبت هم حک می‌شود.
حال قلبت هم می‌خندد،
بلند و بی‌پروا... .

 

[R.FANAYI]

***
قلبت می‌خندد و
عقلت هم صبرش به اتمام می‌رسد.
حال او هم می‌خندد،
به حال قلب بی‌چاره‌ات می‌خندد!
به حال تو می‌خندد که به حرفش گوش ندادی
و حال در تب و تاب دیدار دوباره‌یِ
مرد رویاهایت به هر سو، قدم برمی‌داری... .

 

[R.FANAYI]

***
عاشقی هم عالمی دارد!
عاشق می‌شوی؛ امّا در عالم دیوانگی به سر می‌بری،
آن‌جاست که گاه به سرت می‌زند
این زنجیره‌یِ اتصال دیوانگی و عاشقی را
قطع کنی.
غافل از این‌که عاشقی کردن با دیوانگی‌اش شیرین است...!

 

[R.FANAYI]

***
قفل دست‌هایش
که همیشه گریبان‌گیر دست‌هایِ یخ‌زده‌ات می‌شود،
عجیب دلنشین است!
همان‌جا که یکی از دست‌هایت را
به اسارت می‌گیرد و تو می‌مانی با گونه‌هایی رنگ گرفته
همان‌جا که سرت پایین می‌افتد و
عوض نگاه به او، به سنگ‌فرش‌هایِ خیابان نگاه می‌کنی،
نگاه می‌کنی؛ امّا نه مثل همیشه! با چشم‌هایی پر از حرف
که تنها سنگ‌فرش‌هایِ خیابان، ملقب به «تنها هَمدَمَت»
می‌فهمندشان!

 

[R.FANAYI]

***
گرمایِ حضورش دلنشین‌ترین احساس ممکن بود!
جایی در چند سانتی‌ام راه می‌رفت
و بی‌آنکه از حال قلبِ دیوانه‌ام
و عقل عاصی شده از احوال قلبم درکی داشته باشد،
حرف میزد
او برایم حرف میزد
و من میان کلماتش گم می‌شدم... .

 

[R.FANAYI]

***
قلبم سنگی رسوبی شده بود
و هر لایه‌اش در یک تو خلاصه میشد!
لایه‌ها امّا تمامی نداشتند...همان‌طور که تو
در میان حرف‌هایم تمامی نداری.
انگار چشم و گوش بسته شده‌ای!
گونه‌هایِ رنگ گرفته‌ام را نمی‌بینی
و نمی‌شنیدی نجوایِ
زبانی از که از دَه کلمه‌ای که ادا می‌کند
نُه تایش در تو خلاصه میشد... .
زبانم عجب حافظ خوبی بود!
قلبم یک ‌بار در گوشش نجوا می‌کرد و او هزار بار تو را می‌خواند!