روی سایت دلنوشته‌ی پاییز ابدی | زهرا صالحی (تابان) کاربر انجمن یک رمان

[Taban_Art]

***
پاییز رنگارنگِ سال، تنها برای قصه‌هاست.
پاییز من با غصه‌ها، از قصه‌ی رنگ‌ها جداست.
پاییز قصه‌های من، پر از صدای گریه‌هاست.
پاییز خاطرات تو، با من چه بی‌رحمانه ساخت.

 

[Taban_Art]

***
بندِ دلم می‌دانی چرا پاره نمی‌شود؟
خیلی باریک شده است اما پاره نه!
وقتی افتادم از چشمانت و علاقه‌ات شد برایِ دیگری، گره خورد به پلکهایِ زیبایت
حال همان‌جا خانه کرده‌ام جانا
چندین سال است ما‌بینِ پلک‌هایت اسیر گشته‌ام
گمانم دگر فهمیدی که چرا گویم.
پلک بر هم بزنی پاره شود بندِ دلم
من همانم که پی چشم تو جا افتاده!

 

[Taban_Art]

***
پاییز،
فاصله‌ی بین من است، با آن طرفِ پارک.
روی آن نیمکت دونفره؛
همان جایی که سرش را
روی شانه‌ات گذاشته!
و تو با دستانی که قربان صدقه‌شان می‌رفتم،
موهایش را با ریتم نوازش می‌کنی،
چه‌قدر دلم تنگِ دستانت است،
چه‌قدر دل‌تنگ گذراندن این فاصله
و رسیدن به آغوش ابدی‌ات هستم.
آری،
پاییز، در این پارک لعنتی، بین من و تویِ او دیدنی است... .
پاییز، همان فاصله‌ای است که باید برای رسیدن به حصارِ دستانت دور تنم، تمامش را یک نفس می‌دویدم... !

 

[Taban_Art]

***
در یک عصر پاییزی، تو خواهی رسید!
چشم انتظاری‌هایم را پایان خواهی داد... .
دست‌هایم را خواهی گرفت... .
با من زیرِ نور تیر چراغ برق، قدم‌ خواهی زد... .
به همراه من، روی برگ‌ها راه خواهی رفت... .
می‌آیی و بالاخره،
سر پر دردم، زیر رنگارنگی شهر، به آشیانه‌ی امنِ شانه‌هایت، خواهد رسید... .
من باور نمی‌کنم پاییز باشد!
نه! پاییز نیست؛
فقط برگ‌ها زرد شده‌اند؛
هوا کمی سرد شده است و آسمان با حرص،
دلگیری‌هایش را بر سرِ شهر، خالی می‌کند.
الکی دارند ادای پاییز را در می‌آورند... .
من که می‌دانم، تو زیرِ قولت نمی‌زنی!
وقتی بگویی پاییز می‌آیی،
یعنی حتما می‌آیی!
پاییز بدون تو، مگر پاییز می‌شود؟!
اصلا من بدونِ تو، مگر پاییز را درک می‌کنم؟!
می‌بینی؟!
بدونِ تو، پاییز که هیچ،
خودم را هم قبول ندارم... !

 

[Taban_Art]

***
می‌گویند در بهشت همه چیز خوب است.
من می‌گویم اگر این حرف درست باشد،
در بهشت همیشه پاییز است... .

 

[Taban_Art]

***
دلبر جان پاییز شده
مهرش هم گذشت... .
آبان هم دارد نفس‌های آخر را می‌کشد!
طبقِ معمول اما من هنوز هم، لنگِ آمدنت هستم... .
برگ‌ها زرد شدند؛
انارها تَرَک برداشتند؛
نم‌نم باران آمد؛ اما تو نیامدی!
لعنتی جان! پاییز هم دیگر خسته شده...
برگرد!
بگذار آذرِ تقویمم را با نگاهت شروع کنم... .

 

[Taban_Art]

***
دیدی پاییز شد؟
راحت شدی؟
گمانم وجدانت با نیامدن راحت شد... .
حالا می‌توانی به بقیه‌ی نبودنت هم ادامه دهی!
پاییزی که بی تو شروع شود، ایامش را فقط خدا می‌تواند به خیر کند... .

 

[Taban_Art]

***
یک نوع دوست داشتن هم هست،
که تیمارستان لازم است
عاشق را باید بستری کرد!
آن‌قدر دیوانه‌وار معشوقه‌اش را دوست دارد که نمی‌داند چگونه ابراز کند.
و وای به روزی که معشوقش فرصت‌طلب باشد! هی خطا می‌کند و با یک ببخشید، بخشیده می‌شود!
این دوست داشتن‌ها دیوانگی محض است؛ اما فقط خدا می‌داند چقدر زیبا هستند... !

 

[Taban_Art]

***
پاییز شالش را انداخته دور گردنش، قصد رفتن دارد... .
به قول خودت دو قدم مانده به زمستان بی‌رحم!
پاییز تو را دید و این‌گونه آشفته شد!
نگران شد!
نارنجی شد!
زرد شد!
سرد شد!
خشک شد!
مُرد!
مثلِ تو می‌رود پشت سرش را هم نگاه نمی‌کند... .
دلمان مثل روزهایِ آخر آذر، سرد و تنگ است!
می‌بینی؟
پاییز چه دلبری‌ها که نمی‌کند
دل‌مان را ریش می‌کند و می‌رود
اما بُگذار برود
من چای‌های داغ و کافه‌های خیابان را
بی تو، دیگر دوست ندارم.
بماند برای وارثان عشق!
به تنهایی ادامه خواهم داد
پاییز جانِ من، بدرود... .

 

[Taban_Art]

***
قصه پاییزِ بی‌رحم همین است... .
شهر،
پر شده است از جان‌دادگانِ پاییز!
شهر،
پر شده است از دل‌بستگانِ دل‌شکسته!
برگ‌های نیمه جان، زیرِ پاهایِ قدرتمند پاییز به زانو در آمدند؛ شکستند و خرد می‌شدند.
و با این حال، هیچ‌کس عبرت نگرفت که در فصل مهیب عاشق‌کُشان، عاشق نشود... .