در حال تایپ رمان جمجمه‌ی شیطان | معصومه.عین کاربر انجمن یک رمان

[masoo]

همین، حرف دیگری نزد و تماس را قطع کرد تا پس از پیچیدنِ صدایش در گوش کیهان و سمیعی و البته میثاقی که پشت به آن دو، مقابلِ پنجره ایستاده و جرعه‌ای از تلخی قهوه را راهی گلویش می‌کرد، صدایِ بوق باشد که شنیده شود. میثاق، فنجان سفید رنگ را پایین آورده، حلقه‌ی انگشتش دورِ دسته‌یِ آن را تنگ‌تر کرد و نیشخندی زد. شنیدنِ صدایِ او، آن هم پس از سال‌ها و دورتر از اولین بارِ شنیدنش، حس عجیبی به جانش سرازیر می‌کرد، حسی شکل گرفته از چندین حسِ دیگر، خشم، نفرت، کینه! حسی که پا می‌فشرد رویِ گلویش و بانگِ انتقام سر می‌داد. نگاهِ مشکینش، خیره به نقطه‌ای نامعلوم، لحظه‌ای درخشید، چون مشکیِ دیده‌گانِ پاشا ولی دور از آن درخشش. پاشا، لبه‌یِ موبایل را تکیه داده به چانه‌اش، افکارش را حولِ قرارِ عصر و طرف قراردادی که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[masoo]

صحرا یکه خورده از شنیدنِ صدایِ او، لحظه‌ای شانه‌ای بالا پراند و سپس بی‌حرکت سر جایش ماند. دستش را جدا کرده از یقه‌اش، شفیع که قدمی پیش آمد و درست با دو قدم فاصله از او، پشت سرش متوقف شد، چهره‌ای عادی به خودش گرفت و فاصله گرفته از آن جا خوردن، آدامسی که گوشه‌یِ دهانش نگه‌داشته بود، با حرکتی کوتاه زیر دندانش برد و همزمان با جویدنش، سمتِ شفیع چرخید.
چین ریزی داده به پیشانیش، با چهره‌ای طلب‌کار، خیره به اویی که از گوشه‌یِ شانه‌یِ صحرا، نگاهش را به داخلِ اتاق می‌دوخت، گفت:
-جنی چیزی هستی یهویی ظاهر میشی؟
شفیع چشم از آن چند نفر گرفت و حینی که با نوک انگشت؛ انتهایِ سیگارش را می‌تکاند، نیم قدمی پیش گذاشت و گفت:
-پرسیدم اینجا چیکار می‌کنی؟
صحرا عقب نکشیده از موضعی که گرفته بود، دست به سینه شد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[masoo]

دستش را جلو برد و ضربه‌ای زده به شانه‌یِ میثاق، همان‌طور متعجب رهایش کرد و رفت.رفت و میثاق ماند و گیجی که حاصلِ شنیده‌هایش بود. باید حواسش را بیشتر جمعِ صحرا می‌کرد؟ پیشتر صحرا را از هر بابت امتحان کرده بود و اعتماد داشت به مورد اعتماد بودنش ولی اینکه شفیع می‌گفت برای اعتماد زود است، بذرِ شک را درون قلبش می‌کاشت.بذرِ شکی که عاملش، دور شده از آن سوله و ایستاده در محوطه‌اش، موبایل را گرفته کنارِ گوشش، خطاب به فردِ پشت خط، همانی که نامش با تک حرفِ D ذخیره شده بود، آرام و محتاط گفت:
-دارم می‌گم یهویی پیداش شد، پشت سرم چشم دارم مگه؟
مردِ نشسته رویِ صندلیِ چرخدار، با آن چشمانِ مشکی و خیره به گوشه‌ای از میز و اخمی رویِ چهره‌اش، گفت:
-مگه نگفتم حواست جمع باشه؟
صحرا لحظه‌ای نگاهش را به اطراف داد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.