در حال تایپ رمان عشق در چشم‌های توست | کژال احمدی کاربر انجمن یک رمان

kazhal_ahmadi · 11/2/25

وقتی شارلین داشت رمان خود را می‌خواند، معده‌درد شدیدی داشتم و می‌دانستم که این از استرس زیاد است. بعد از دقایقی که ارائه‌ی شارلین تمام شد، نام من را از روی لیست صدا زدند. آرام بلند شدم و به روی صحنه رفتم. نگاهی به جمعیت کردم و دیدم همه نشسته‌اند، چشمان زیادی به من نگاه می‌کنند. استرس گرفته بودم. چند نفس عمیق کشیدم و در حالی که سکوت همه‌جا را پر کرده بود، شروع به صحبت درباره‌ی رمانم کردم. تمام تمرکزم را جمع کرده بودم، ولی معده‌دردم شدیدتر می‌شد و احساس حالت تهوع به من دست می‌داد. با این حال، سعی می‌کردم آرامش خودم را حفظ کنم.
در حین صحبت کردن، به یاد تمام زحماتی که برای نوشتن این رمان کشیده بودم افتادم. هر صفحه‌ای که نوشته بودم، یادآور شب‌های بی‌خوابی و افکار پر از ایده‌های جدید بود. به...

kazhal_ahmadi · 12/2/25

عنوان: بعد آن اتفاق

بعد از آن لحظه‌ی تلخ و ناامیدکننده، به خوابگاه بازگشتم. قلبم سنگین و ذهنم درگیر افکار منفی بود. در اتاقم، به آرامی دراز کشیدم و سعی کردم خوابم ببرد، اما خواب از چشمانم فرار کرده بود. احساس می‌کردم که همه چیز را خراب کرده‌ام و هیچ‌کس نمی‌تواند درک کند که چه احساسی داشتم.
صبح روز بعد، با صدای زنگ ساعت از خواب بیدار شدم. به سختی از رختخواب بلند شدم و در آینه به چهره‌ام نگاه کردم. هنوز آثار اشک بر روی صورتم باقی مانده بود. با بی‌میلی لباس پوشیدم و به سمت دانشگاه حرکت کردم.
در دانشگاه، جو به شدت متفاوت بود. گروهی از دانشجویان در گوشه‌ای ایستاده بودند و با هم در مورد ارائه شب گذشته صحبت می‌کردند. هر کلمه‌ای که از زبانشان خارج می‌شد، مانند تیغی به قلبم می‌نواخت.
آیا دیدید...

kazhal_ahmadi · 12/2/25

با گذشت چند لحظه از مکالمه‌ام با اوریون، در دل خودم شروع به پرسیدن کردم: چرا اوریون این‌گونه حمایتم کرد؟ این سؤال در ذهنم مانند یک زنگ در حال طنین‌انداز بود. او که همیشه به نظر می‌رسید فردی سرد و دور از دسترس است، چرا حالا به من این‌قدر نزدیک شده بود؟ احساس می‌کردم که در یک معما غرق شده‌ام و هر بار که به او نگاه می‌کردم، بیشتر در این افکار غرق می‌شدم.
مگر او از من خوشش نمی‌آید؟ این فکر به ذهنتان خطور کرد و به شدت مرا درگیر خود کرد. آیا ممکن است که او به من علاقه‌مند باشد؟ یا شاید فقط به خاطر دوستی‌اش با آرتیمیس، به من کمک می‌کند؟
تصمیم گرفتم به اوریون نزدیک شوم و از او تشکر کنم. با قدم‌هایی محکم به سمت او رفتم و در حالی که قلبم به تپش افتاده بود، گفتم:
- مرسی که حمایتم کردی.
اما اوریون...

kazhal_ahmadi · 13/2/25

عنوان:اعتراف به اوریون

در حالی که از کافه خارج می‌شدم، احساس خشم و ناامیدی در وجودم می‌پیچید. قدم‌هایم را تندتر کردم و به سمت خوابگاه روانه شدم. در دل خودم می‌گفتم: چرا باید به این اندازه ساده‌لوح باشم؟ اوریون، با آن رفتار سرد و بی‌احساسش، هیچ‌گاه نمی‌توانست کسی باشد که من به او امید داشته باشم. او تنها به خاطر دوستی‌اش با آرتیمیس به من نزدیک شده بود و حالا به نظر می‌رسید که هیچ احساسی نسبت به من ندارد.
به اتاقم که رسیدم، در را محکم بستم و به سمت تختخوابم رفتم. دراز کشیدم و سعی کردم افکارم را مرتب کنم. اما هر بار که به چهره اوریون فکر می‌کردم، قلبم دوباره به تپش می‌افتاد. چرا او این‌قدر برایم مهم است؟ این سؤال در ذهنم می‌چرخید و پاسخ آن را نمی‌توانستم پیدا کنم.
ساعتی بعد، وقتی به خودم...

kazhal_ahmadi · 13/2/25

رفتم پیش اوریون و به او گفتم:
- اوریون، می‌دونی می‌خوام چیزی بهت بگم؟ او با لبخندی گفت:
- چه عجب اینجا‌ها می‌بینمت! با صدای لرزانی ادامه دادم:
- راستش، می‌خوام یک چیز خیلی مهمی بهت بگم. من دوست دارم، اوریون. خیلی دوست دارم. می‌تونم بگم انگار عاشقت شدم.
اوریون خندید و گفت:
- چی می‌گی؟ نکنه مستی؟ با قاطعیت پاسخ دادم:
- نه، کاملاً هوشیارم!او با تعجب گفت:
- تو جدی‌ای؟ گفتم:
- شوخی‌ای ندارم! بعد او با حالتی جدی ادامه داد: تو تایپ من نیستی. به دخترای اطراف من نگاه کن! تو مثل اونا نیستی. چیزی که تو اونا وجود داره رو تو نداری! پس به درک که دوستم داری. برو یکی دیگه رو دوست داشته باش یا هم همیشه منو از دور با این دخترا تماشا کن!
نزدیک گوشش شدم و با صدای کم گفتم:
- باشه، هر طور بخوای! ولی...

kazhal_ahmadi · 13/2/25

فقط حواست به خودت باشه، اوریون، گفتم و لبخند زدم. زندگی‌ات ارزشمندتر از آن است که به یک صفحه‌ی کوچک وابسته‌اش کنی.
او نگاهی عمیق به چشمانم انداخت و گفت: شاید حق با تو باشد. من همیشه در دنیای خودم غرق می‌شوم و فراموش می‌کنم که اطرافم چه خبر است.
پس از آن گفتگو، به خوابگاه برگشتم، اما احساس می‌کردم که این اتفاق، دنیایم را تغییر داده است. دیگر حتی حوصله‌ی درس خواندن یا خوابیدن را نداشتم. در نهایت، زنگ زدم به پدرم. با صدایی که کمی ناراحت به نظر می‌رسید، گفتم: می‌شه یکم برام پول بزنی؟ می‌خوام برم واسه خودم لباس بخرم.
بابام با صدای کمی ناراحت گفت: باشه عزیزم، فقط کمی می‌تونم بزنم. دستم تازگی‌ها بسته شده.
گفتم: "باشه، همین که می‌زنی یک لطفه.سپس از او پرسیدم: "تو خوبی؟ مامان کنارته؟ می‌خوام...

kazhal_ahmadi · 20/2/25

فردای آن روز، وقتی که صبح از خواب بیدار شدم، حس عجیبی در دل داشتم. لباس جدیدی که اوریون برایم خریده بود، در کمد جاخوش کرده بود و من نمی‌توانستم از فکر آن بگذرم. بعد از اینکه دوش گرفتم و آماده شدم، سراغ لباس رفتم و آن را پوشیدم. پیراهنی زیبا و کوتاه که با رنگی دلنشین و طراحی شیکش، به راحتی می‌توانست نگاه‌ها را به خود جلب کند.
به دانشگاه که رسیدم، حس می‌کردم همه نگاه‌ها به سمت من است. برخی از دوستان و همکلاسی‌ها با تعجب به من خیره شده بودند و برخی دیگر با لبخندهای معنادار به یکدیگر اشاره می‌کردند. این احساس، همزمان شیرین و ترسناک بود. در این میان، صدای آشنای اوریون به گوشم رسید. او به سمت من آمد و با لبخندی که همیشه بر لب داشت، گفت: "لیرا! چقدر این لباس بهت میاد! واقعاً عالی به نظر می‌رسی...

kazhal_ahmadi · 24/4/25

وقتی که به هوش آمدم، احساس سرد و تاریکی را در اطرافم حس کردم. به آرامی پلک‌هایم را باز کردم و متوجه شدم که در تخت بیمارستان دراز کشیده‌ام. صدای آشنایی را شنیدم، صدای اوریون که با نگرانی در حال صحبت بود:
- لیرا، خوب هستی؟!
نگاهی به او انداختم و قلبم دوباره به تپش افتاد. چهره‌اش پر از نگرانی و اضطراب بود. به آرامی گفتم:
- من... خوبم." اما صدایم به قدری ضعیف بود که او نتوانست به راحتی متوجه شود.
پرستار دانشگاه به آرامی پاسخی به اوریون داد:
- فشارش پایین اومده و به همین خاطر بیهوش شده. کمی استراحت کنه، یکم بهتر می‌شه." اوریون به وجد آمد و به سمت من خم شد.
"باید بگم، دلشوره من رو بیشتر کردی، لیرا." لبخندش ظاهری دلنشین و در عین حال همراه با نگرانی بود. از این که او اینقدر برایم نگران است،...

kazhal_ahmadi · 17/6/25

با قدم‌هایی آرام و مطمئن از بیمارستان بیرون می‌رفتم. احساس بهتری داشتم و نور آفتاب گرمای دلنشینی را به من می‌بخشید. به طرف خوابگاه می‌رفتم و ذهنم پر از افکار متناقض بود. تمام شب به اتفاقات روز فکر کردم و هرچه بیشتر در این افکار غوطه‌ور می‌شدم، حس شادی و ذوقی در وجودم پیچید. اما در دل، صدایی مدام مرا از دوری اوریون در امان می‌داشت. آیا او واقعاً تغییر کرده بود؟ آیا امکان یک رابطه سالم و عاشقانه بین ما وجود داشت؟ یادآوری واکنش گذشته‌اش وقتی به او اعتراف کردم، بار دیگر مرا وادار به احتیاط می‌کرد. به خود قول داده بودم که چهره سردم را حفظ کنم و از او فاصله بگیرم.
صبحی دیگر در پاریس بیدار شدم. هوای تازه و بوی قهوه در خیابان‌ها به حس و حالم جان دوباره‌ای می‌بخشید. اما روز دانشگاه برایم...

kazhal_ahmadi · 17/6/25

عنوان : شام با اوریون

نزدیک به روزی بود که کل هفته‌ به آن دل بسته بودم؛ روز پنج‌شنبه. پس از بیدار شدن و طی روزی در دانشگاه، مثل همیشه اوریون به سراغم آمد و با لبخندی که به خوبی با تعرفه‌ای از آرامش و نزدیکی عجین شده بود، گفت:
- شام که یادت نرفته، نه؟ به آرامی جواب دادم:
- نه، یادم هست.
پس از اینکه کلاس‌هایم در ساعت پنج عصر به پایان رسید، مستقیم به خوابگاه رفتم. در هنگام ورود، نگاهی به تختم انداختم و با شگفتی با باکسی بزرگ و قوطی کوچکی از کفش مواجه شدم. درب باکس را باز کردم و با حیرت به کفش‌های لوبوتین نگاهم خیره ماند. باکس بزرگ را نیز باز کردم و لباس سیاه بلندی را دیدم که با چاکی جذاب دوخته شده بود. یادداشتی کوچک به چشمم خورد که بر روی آن نوشته بود:
( این‌ها برای توست، لیرا خانم، از...

در حال تایپ رمان عشق در چشم‌های توست | کژال احمدی کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

kazhal_ahmadi

نو ورود

امضا : kazhal_ahmadi

موضوعات مشابه