دلنوشته اندوه بی‌پایان | mona atiye کاربر انجمن یک رمان

[mona.n]

وقتی دلم‌می‌گیره روحم می‌میره، وقتی دلت می‌گیره دلم میمیره.

 

[mona.n]

تو چه میدانی که در دلم چه‌ها می‌گویم!

 

[mona.n]

او زنده است ولی من باور نمی‌کنم! آخه روحش مرده است دیگر... مرده!

 

[mona.n]

_ اون خیلی تنهاست!
+ ولی من تنهاترم
_ تو که دورت شلوغه.
+ خوبه داری میگی شلوغه.

 

[mona.n]

اون دلش یه جای دیگه گیره و من دلم گیره اون!

 

[mona.n]

+ فراموشم کن!
_ میتونی نفس نکشی؟

 

[mona.n]

اوج کلافگی وقتی بود که، نه می‌تونستم اشک بریزم، نه می‌تونستم بغضم و قورت بدم!
اوج تنهایی وقتی بود که، زیر قطرات آب دوش گریه می‌کردم و اونا رو خانوادم می‌دونستم!
اوج بی‌کسی وقتی بود که زخمای دستم تجدید می‌شدن!

 

[mona.n]

امروز هم از اون روزاست، از اون روزایی که یهویی ناراحت می‌شی، دلت می‌گیره و غم عالم می‌شینه به دلت! امروز هم از همون روزاست...

 

[mona.n]

من خوبم، نگران نباشید، فقط یکم از زندگی خستم و روحم داغونه همین، من خوبم!

 

[mona.n]

دلم یک مکان می‌خواهد به سکوتی دلی پر از فریاد، به آرامی دریای پر موج و پر طلاطم!