در پاییز، نغمه‌های نوشتن در آسمان معلق‌اند. داستان‌هایی که با هر دم سردی از باد، جان می‌گیرند و دل‌ها را می‌نوازند.
دلنوشته اندوه بی‌پایان | mona atiye کاربر انجمن یک رمان
- نویسنده موضوع mona.n
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 39
- بازدیدها 1,569
- کاربران تگ شده هیچ
- وضعیت
- ارسالی‌ها
- 301
- پسندها
- 4,127
- امتیازها
- 17,273
- مدال‌ها
- 1
- سن
- 20
- ارسالی‌ها
- 301
- پسندها
- 4,127
- امتیازها
- 17,273
- مدال‌ها
- 1
- سن
- 20
- ارسالی‌ها
- 301
- پسندها
- 4,127
- امتیازها
- 17,273
- مدال‌ها
- 1
- سن
- 20
- نویسنده موضوع
- #35
_ چرا طرز نگاهت تغییر کرده، اون برق چشات کو؟ چرا صدات می‌لرزه؟
+ خسته‌ام!
_ از چی؟
+ از زندگی، از بودن کنار آدما، از نفس‌کشیدن بدون اون، کلا بدون اون خسته‌ام، همه چیم خسته‌اس نگاهم، لبخندم، اشکم، بغضم، مشتام، خودزنی‌هام، دلم، انگار وزنه‌ی سنگینی روشه، اونم خستس! ناله میکنه ولی صداش و نمی‌شنون، نه نه اونی که واسش ناله میکنه نمی‌شنوه. من تو تاریک‌ترین نقطه زندگی غرق شدم!
+ خسته‌ام!
_ از چی؟
+ از زندگی، از بودن کنار آدما، از نفس‌کشیدن بدون اون، کلا بدون اون خسته‌ام، همه چیم خسته‌اس نگاهم، لبخندم، اشکم، بغضم، مشتام، خودزنی‌هام، دلم، انگار وزنه‌ی سنگینی روشه، اونم خستس! ناله میکنه ولی صداش و نمی‌شنون، نه نه اونی که واسش ناله میکنه نمی‌شنوه. من تو تاریک‌ترین نقطه زندگی غرق شدم!
امضا : mona.n
- ارسالی‌ها
- 301
- پسندها
- 4,127
- امتیازها
- 17,273
- مدال‌ها
- 1
- سن
- 20
- نویسنده موضوع
- #38
وقتی به یه رده از سنتون می‌رسین، دیگه زندگی براتون جالب و هیجان انگیز نیست. انگار همه‌ی وجودتون و ازتون صلب کردن.
دیگه نمی‌تونین واقعا بخندین، این یه ادعا نیست این یه حقیقته. دلتون از نفس کشیدن زده میشه انگار یه زمزه‌ای تو گوشت میپیچه و میگه هدفت از زندگی چیه؟ اصلا چرا زنده‌ای؟ چرا داری عمرت و حروم میکنی!؟ وقتی این حرفا به ذهنت می‌رسه، عمیق می‌ری تو فکر؛ از اون عمقا که هیچ غریغی نمی‌تونه نجاتت بده. به خودت میگی واقعا چرا؟
فکر میکنی و فکر میکنی ولی نمیتونی به جوابی برسی چون هدفی نداری چون امیدی نداری. احساس میکنی داری تو باتلاق زندگی برای هیچ دست و پا می‌زنی، دلت می‌گیره ولی هیچکس حالت و نمی‌فهمه. حتی اگه ناراحتی از چشات بیداد کنه، کسی نمی‌فهمه! حتی اگه دلت با تمام قوا فریاد بکشه و...
دیگه نمی‌تونین واقعا بخندین، این یه ادعا نیست این یه حقیقته. دلتون از نفس کشیدن زده میشه انگار یه زمزه‌ای تو گوشت میپیچه و میگه هدفت از زندگی چیه؟ اصلا چرا زنده‌ای؟ چرا داری عمرت و حروم میکنی!؟ وقتی این حرفا به ذهنت می‌رسه، عمیق می‌ری تو فکر؛ از اون عمقا که هیچ غریغی نمی‌تونه نجاتت بده. به خودت میگی واقعا چرا؟
فکر میکنی و فکر میکنی ولی نمیتونی به جوابی برسی چون هدفی نداری چون امیدی نداری. احساس میکنی داری تو باتلاق زندگی برای هیچ دست و پا می‌زنی، دلت می‌گیره ولی هیچکس حالت و نمی‌فهمه. حتی اگه ناراحتی از چشات بیداد کنه، کسی نمی‌فهمه! حتی اگه دلت با تمام قوا فریاد بکشه و...
آخرین ویرایش
امضا : mona.n
- وضعیت
موضوعات مشابه
- قفل شده
- قفل شده
- قفل شده
