روی سایت دلنوشته میغ خون | دیاناس کاربر یک رمان

[Kalŏn]

عیبی ندارد که چشمان تیره‌ی مرداب گونه‌ات را از من دریغ کردی!
من فقط می‌خواستم...
غرق شوم در آن مرداب سحرانگیزی که جانم را بر لبم می‌رساند!

 

[Kalŏn]

باران که می‌زند...
زیر چتر دیگری نرو!
بیا...
چترم مال تو...
من می‌روم به درک...!

 

[Kalŏn]

گفتی:
-جانم؟
و جانم را از تنم جدا کردی!
اکنون کجا رفته‌ای؟
من جانم را می‌خواهم!

 

[Kalŏn]

دیکته‌ام را بیست گرفته‌ام!
مگر نمی‌دانی؟
از وقتی که رفته‌ای...
نبودنت را دیکته‌وار با خودم تکرار می‌کنم!

 

[Kalŏn]

کاری به هاله‌ی سرخِ چشمانم نداشته باش...
من خیلی خوب‌تر از خوب بلدم با نبودنت کنار بیایم!
برو...!

 

[Kalŏn]

این روزها...
باران، نبودنت را سیلی‌وار به گونه‌ام می‌کوبد!
چه خیال خامی‌ست داشتنت...!

 

[Kalŏn]

لعنت به چشمانت!
چشمانی که قدم اول از دست رفتنم را مهر و امضا کردند...!

 

[Kalŏn]

آرام شده‌ام!
نه از رفتنت دلگیرم...
و نه از ندیدنت!
این روزها تمام دلخوشیِ من شده یک قطعه عکس که بیش از حد به تو شباهت دارد...!

 

[Kalŏn]

بعد از رفتنت، باید جایزه‌ی اسکار را به من می‌دادند!
ایها الناس...
جایزه اسکار را به من بدهید...
من در آرام نشان دادن خود، شاهکار قرن را خلق کرده‌ام...!

 

[Kalŏn]

تنهایی‌ام را ترجیح می‌دهم به تحمل وزن سنگینِ نقاب خوشحالی...!