روی سایت مجموعه دلنوشته‌ها‌ی منطق‌های متلاشی | bahareh.s کاربر انجمن یک رمان

[bahareh.s]

***
سوختم!
تا پوست استخوان سوختم.
قلبی متلاشی رو مانند منطقم تحویل خویش دادم.
تحویل تو، تحویل دلی که دیگه به‌خاطر دیدن تو نمی‌تپید.
دلی که دیگه حتی برای زنده موندن هم نمی‌تپید.
برای هیچ‌کس حتی همان نفس‌هایی که روزی توی صورت تو فوت میشد. برای هیچ‌کس و هیچ‌چیز، نمی‌تپید!

 

[bahareh.s]

***
تو رو از دست دادم تا خودم رو به دست بیارم.
از عشقی که از تو مرد،
منی جدید آمد.
من دیگر احمق نبودم
از منِ احمق، یک احمق جدید
بیرون اومد
که دیوانه‌وار وجود تویی که به ضررش
بودی رو می‌خواست.

 

[bahareh.s]

***
سکوت کردم، سکوت کردی.
چیزی در نگاهم شکست.
وجودم متلاشی از حس بودن تو شد.
روحم در زنجیری که در گردنم آویخته شده بود، گیر افتاد.
سکوتت من رو در هم کوبید و نگاهت من رو در هم شکست.
خود نبودم، تو هم خود نبودی، آینه به وضوح منِ جدید رو توصیف کرده بود!

 

[bahareh.s]

***
به معشوقت نگاه می‌کنی و به دلقک روبه‌رویت می‌خندی. اشک از چشم‌های دلقکی می‌چکه که به اون می‌خندی. چشم‌هاش معشوقش رو نگاه می‌کنه که با معشوقش به او می‌خنده!

 

[bahareh.s]

***
موهات رو شانه می‌کنی.
احساس پوچت رو مانند موهایی که
لابه‌لای لبه‌های شانه گیر کردن، دور می‌ندازی.
در دل به اونی تبریک میگی که زمانی که با تو بود،
عاشق نشده بود؛ به اویی که حالا عاشق شده.

 

[bahareh.s]

***
سکوتت رو دوست دارن،
حقیقت‌هایی که توی سکوتت می‌شکنن.
حقایق رو در خودت می‌شکنی.
به خیال خویش دوستت دارد؛
با حالی که می‌دونی تو اونی نیستی که دوستش دارد... ‌.

 

[bahareh.s]

***
انسان‌ها خیلی کثیفن!
حرف‌های اضافه‌ای به دیگری می‌زنن
و دیگری را بمبی درحال انفجار برای دیگری
می‌سازن!

 

[bahareh.s]

***
دلم تنگ خودمه ای رفیق!
خودم رو می‌خوام.
از اون انسان‌هایی که با قلب‌هایی پوچ،
منطق متلاشی خود را این‌ور و اون‌ور می‌برن؛
با حالی که هیچ استفاده‌ای از اون منطق ندارن.
خسته‌م ای رفیق!
از خودم،
از آدم‌ها،
از شهر شلوغی که دسته‌دسته آدم دور هم تنها هستن.
از همه خسته‌م ای رفیق!
از قلبی که برای توست
و از منطقی متلاشی که دیگه کار نمی‌کنه.
خودم رو می‌خوام
قلب چه خواهم؟ وقتی خود ندارم!

پایان*

 

[G.ASADI]

​