روی سایت دلنوشته ویران شده | دوشیزه‌ی مجهول کاربر انجمن یک رمان

[Sepideh.T]

این‌بار افتخار که نه، حماسه آفریدند... .
حماسه‌ای با دل بی‌چاره‌ی من!

 

[Sepideh.T]

می‌دانستی کفش، ابتکار پرسه های من بود
و چتر، ابداع بی‌سامانی‌هایم... .
هندسه، شطرنج سکوت من بود!

 

[Sepideh.T]

و رنگ مشکی تعبیر این روز‌های زندگی منِ ویران شده!
من تمام شدم... من ویران شده هستم... .
من دیگر شاد نیستم... دیگر خنده‌هایم واقعی و از ته دل نیست... .
من دیگر تنها هستم... من دیگر آن دختر شاد و سرزنده‌ روزهای گذشته نیستم... .

 

[Sepideh.T]

پلک‌‌هایم سنگین می‌شوند و اطرافم را تار می‌بینم!
زندگی‌ام‌ مانند فیلمی از جلوی چشمانم‌ رد می‌شوند، دوستانم را می‌بینم که در واقع دشمنانم‌ بوده‌اند!

 

[Sepideh.T]

اطرافیانم ‌از جلوی چشمانم‌ می‌گذرند، کسانی که هیچ کمکی برای بهبودی قلب و روحم نکردند...!

 

[Sepideh.T]

چشمانم بسته می‌شوند و من با سن کمم، کم می‌شوم از دنیای زندگان... .
***

 

[Sepideh.T]

دلگیرم... .
از دنیا و روزگارش،
از بی کسی‌ها و سکوت‌ها.

 

[Sepideh.T]

این منم که اینگونه خسته شده‌ام،
منی که همیشه خوب و خندان بودم!

 

[Sepideh.T]

منی که خنده‌هایم مثالی بود به مثال ضرب المثل،
نمی‌توانید بفهمید و البته عجیب هم نیست برایم!

 

[Sepideh.T]

چون شما، منِ ویران شده، نیستید... .
پس لطفا قضاوتم‌ نکنید!