روی سایت دلنوشته ویران شده | دوشیزه‌ی مجهول کاربر انجمن یک رمان

[Sepideh.T]

می‌دانی مشکلم چیست؟
مشکلم این‌ است که از خودی خوردم؛ مشکلم اینه که دوستانم‌ خنجر از پشت بهم زدند!

 

[Sepideh.T]

باعث شدند خندیدن را فراموش کنم.
آری، من می‌خندم‌، اما خندیدن را فراموش کردم!

 

[Sepideh.T]

شاید برایتان عجیب باشد.
اشکالی ندارد!
این یک نشانه است.
نشانه این است که ویران نشده‌ای!

 

[Sepideh.T]

تنها کسانی حرف مرا می‌فهمند که "ویران شده" باشند.
خسته‌ام!

 

[Sepideh.T]

خسته از سکوت اطرافیانم،
به احترام مرده‌ها سکوت می‌کننده!
و من انگار مدت‌هاست‌ مرده‌ام که آن‌ها سکوت می‌کنند... .

 

[Sepideh.T]

شاید هم مردم و خودم نمی‌دانم؟!
نمی‌دانم...!
بازهم نمی‌دانم‌هایم شروع شد.

 

[Sepideh.T]

بگذریم!
گذشتن از چیزهای‌ با ارزشم‌ برای من عادی شده!

 

[Sepideh.T]

یادم ‌می‌آید‌ یک‌بار کسی بهم گفت:
- «یه جور خیلی خوشگلی می‌خندی! ازش پرسیدم»

 

[Sepideh.T]

«مگر چجوری‌ می‌خندم؟»
می‌دانی چه جوابم را داد؟

 

[Sepideh.T]

گفت:
- «یه‌جوری که انگار کلی غم رو شونه‌هاته...!»