روی سایت دلنوشته ویران شده | دوشیزه‌ی مجهول کاربر انجمن یک رمان

[Sepideh.T]

امیدوارم خوب شوند، اگر هم نشدند؛ باشند تا حداقل دورم شلوغ باشد تا کسی از درون منِ «ویران شد» با خبر نشود!
جالبه... .

 

[Sepideh.T]

هرکه هر چه دلش می‌خواهد به من می‌گوید قلبم را می‌شکند...!
تهش هم می‌گویند دل من صاف است، انگار دل من فرفریه!
می‌دانی دیگر شانه‌هایم تحمل درد تنهایی را ندارد!

 

[Sepideh.T]

دیگر خسته‌ شدم از نفس کشیدن!
اما نمی‌توانم کاری کنم و همین من را بیشتر از همیشه نا امید می‌کند... .
همه من را خوشحال و فارغ از غم جهان می‌بینند!

 

[Sepideh.T]

اما نمی‌دانند که من یک «ویران‌ شده» هستم!
هیچ کس نمی‌داند!
گاهی بعضی از دردها‌ مثل تنهایی را نمی‌توانی با خودت مرور کنی‌، چه برسد به آنکه بخواهی به کسی بگویی!

 

[Sepideh.T]

بازیگر خیلی خوبی هستم!
طوری نقش بازی می‌کنم که حتی درصد هم احتمال ندهی که من یک «ویران‌ شده‌ام!»
حالم را می‌پرسد و جواب خوبم را از من می‌شنوید... .

 

[Sepideh.T]

ولی تنها خودم می‌دانم که در پس این خوبم چه چیزهایی نهفته است!
چیزهایی مثل...!
ناراحتم... عصبانی‌ام... .

 

[Sepideh.T]

شکست خورده‌ام... خشمگینم،
عصبی‌ام... دلواپسم،
بازنده‌ام... حالم خرابه.

 

[Sepideh.T]

دلم شکسته... تنهام،
سر در گمم... کِسلم‌!

 

[Sepideh.T]

گیجم... . افسرده‌ام.
شکننده و «ویران شده‌ام!»
واقعا چقدر احساس پشت کلمه‌ی خوبم من پنهان و نهان است!

 

[Sepideh.T]

پس اگه می‌بینی شادم، می‌خندم، دورم شلوغه و می‌گم خوبم، دلیل بر‌ این نیست که واقعا خوبم و هیچ دغدغه‌ای ندارم و خیلی خیلی خوشم!