روزی که رفتی کل مردم ایران ناراحت بودند.
حق داشتیم، کم کسی را از دست نداده بودیم.
آخر تو پدرمان بودی... پدری مهربان و دلسوز و با رفتنت همهی مردم ایران یتیم شدند...!
شیر بیشهها بودی حضرت سلیمانی
رحمت خدا بودی حضرت سلیمانی
در مجاهدت ماندی پایدار و پابرجا
تو امید ما بودی حضرت سلیمانی
این بهشت دل گشته موج موج طوفانی
معدن دعا بودی حضرت سلیمانی
ای شهید پاینده مثل مهر تابنده
از جهان رها بودی حضرت سلیمانی
دل به یاد تو گریان دیدهام پر از باران
این سحر کجا بودی حضرت سلیمانی
مثل مالک اشتر یاور علی گشتی
پشت مرتضی بودی حضرت سلیمانی
در مدرسههای کشورم، تفکر این بزرگ مرد دلاور آموزش داده میشود؛ کودکان ایرانی با آرزوی اینکه روزی به جایگاه سردار بزرگ کشورشان برسند، درس میخوانند و رشد میکنند.
شیطان صفتان همیشه به یاد داشته باشند که نمیتوانند ذرهای با این کارشان از غیرت مردان و زنان ایرانی بکاهند.
اکنون حتما جشن گرفتهاند آن حرملههای سنگدل؛ میپندارند که این پایکوبیها و خوشحالیهای کاذبشان ادامه دار است...!
اما کور خواندهاند چون ما خونهای بسیار زیادی از آنها طلب داریم.
حال با رفتن سردار دلهایمان اشکی هم به آن اضافه شد...و ما هم، همانند سردارمان به دومی حساستریم...!